Antoni Czechow „Człowiek w futerale” - charakterystyka bohaterów

Głównym bohaterem utworu Antoniego Czechowa pod tytułem „Człowiek w futerale” jest Bielikow. Bielikow jest miejscowym nauczycielem greki. Jednak znany jest każdemu mieszkańcowi miasteczka nie tylko z tego względu. Nikt go tam nie lubi i nie cieszy się powszechnym poważaniem. Uznawany jest za donosiciela, pozbawionego uczuć i skrępowanego własnymi, udziwnionymi zasadami i regulaminami. Ściśle współpracuje z władzami.

Bielikow nie jest postacią skomplikowaną, ale bojącą się życia, jego realiów. Dlatego pozostaje zamknięty w sobie, izoluje się od wszystkich, to tytułowy „człowiek w futerale”. Zamknięty jest w swoim własnym świecie zasad i regulaminów. Bohater uprzykrza życie nie tylko innym, ale i przede wszystkim samemu sobie. Poprzez krępowanie się zasadami narzuconymi mu przez samego siebie, nie wiedzie spokojnego życia, ale monotonne, rutynowe.

W szkole uważany jest za strasznego, wymagającego i surowego nauczyciela. Uczniowie go nie znoszą, bo karze ich za najdrobniejsze przewinienia, najbardziej drobiazgowe wykroczenia regulaminu szkolnego. Można szybko wyjść z założenia, że Bielikow po prostu nienawidzi ludzi i wszystkiego, co w jakikolwiek sposób mogłoby się kojarzyć z wolnością, ogólnie pojętą swobodą czy samowolą. Uważa, że to nie jest pomysł na życie. Swoją drogą, wszystko w jego życiu jest dokładnie poukładane. Znajduje się na marginesie społeczeństwa.

Pewnego dnia do miasteczka przyjeżdża rodzeństwo Kowalenko. Nawet sam Bielikow nabiera ochoty na ożenek z siostrą Kowalenko. Niestety sam niszczy okazję na swobodne, normalne życie człowieka z prowincjonalnego miasteczka. Widzi bowiem narzeczoną jeżdżącą na rowerze. Uważa to za niemoralną rewolucję, idzie do rodzeństwa z zamiarem nakrzyczenia na narzeczoną, powiedzenia jej, co o tym myśli. W efekcie zostaje publicznie upokorzony przez brata Kowalenko i w kilka miesięcy później umiera. Wszyscy mieszkańcy miasteczka oddychają z ulgą z tego powodu, natomiast leżący w trumnie Bielikow uśmiecha się lekko, jakby chciał powiedzieć, że właśnie w tym „futerale” czuje się najlepiej.

Innym bohaterem opowiadania Antoniego Czechowa jest bohater zbiorowy - społeczeństwo miasteczka, w którym mieszkał Bielikow. Społeczeństwo, jak każde inne, nie toleruje odmienności, inności. Bielikow był swego rodzaju indywidualistą, którego społeczność miejska nie potrafiła, a nawet nie próbowała zrozumieć i zaakceptować. Zamiast tego wszyscy, kiedy dowiadują się o śmierci Bielikowa, oddychają z ulgą. Społeczeństwo nie lubi być krępowane żadnymi zasadami, co silnie wiąże się z naturą ludzką. Nikt nie potrafił zaakceptować Bielikowa, bo był ucieleśnieniem tego, czego ludzie nie lubią najbardziej - zasad oraz ścisłego przywiązania do władzy. Uciskani przez władzę ludzie mają dość inwigilacji.

Bohaterowie utworu Antoniego Czechowa pod tytułem „Człowiek w futerale” to bohaterowie stworzeni na zasadzie kontrastu. Bielikow jest zupełnym przeciwstawieniem bohatera zbiorowego - społeczności miejskiej miasteczka, w którym żyje. Trzeba jednak podkreślić, że Bielikow jako człowiek fałszywy i przede wszystkim donosiciel nie mógł mieć żadnych taryf ulgowych u ludzi, których w pewien sposób zdradzał. Jego osoba zdominowała całe opowiadanie Antoniego Czechowa. To do Bielikowa odnosi się tytuł opowiadania. To Bielikow jest tytułowym „Człowiekiem w futerale”, zamkniętym w sobie, egoistycznym człowiekiem, który tak bardzo obawia się realiów prawdziwego życia, że zastawia się wszelkimi paragrafami, regulaminami i zasadami, że nie potrafi żyć w jak najbardziej normalny sposób.