Olga Tokarczuk „Bieguni” - interpretacja, opracowanie książki

Olga Tokarczuk to znana i doceniana polska pisarka i eseistka. Jej styl pisania jest łatwy w odbiorze. W powieściach tej pisarki często pojawiają się elementy mityczne. Powieść „Bieguni” została wydana w 2007 roku.

Tokarczuk pisze o fenomenie podróży i podróżowania. Tokarczuk jest wnikliwą obserwatorką życia, które w fascynujący sposób opisuje. Wysłuchane i zasłyszane historie pisarka opowiada z właściwą sobie charyzmą. Poznajemy losy Rosjanki, Annuszki, która opuściła rodzinny dom, aby jako bezdomna zamieszkać w metrze, perypetie kobiety zajmującej się niepełnosprawnym dzieckiem czy historie córki profesora zajmującego się preparowaniem ludzi i zwierząt.

Powieść „Bieguni” to lektura niezwykła. Na uważnego czytelnika czeka cała masa emocji, uczuć i odczuć wywołanych przez opisane epizody. Tokarczuk dokonuje bardzo ważnego rozróżnienia: przyznaje, że nie pisze o turystyce, że na łamach swojej książki nie charakteryzuje turysty z pełnym portfelem, śpiącego w wykwintnych pokojach i nigdy nie zniżającego się do kontaktu z kimś innym niż obsługa hotelowa. Bliższy jej jest model wędrowca, tułacza z plecakiem samotnie przemierzającego obce kraje, skazanego na kontakty z rdzennymi mieszkańcami danego państwa, czyli na dotykanie, poznawanie i smakowanie obcej kultury. Powieść „Bieguni” przez krytyków jest określana jako studium psychologii podróży.

Należy pochylić się również nad etymologią tytułu: bieguni – to słowo oznacza odłam prawosławnych starowierców, którzy sakralizowali podróż i ruch i odznaczali się skrajną negacją świata. Tokarczuk wykorzystała tutaj pewną grę słów i nawiązuje także do biegunu czyli miejsca, które, z jakiegoś względu jest najdalsze lub posiada ekstremalne cechy. W książce pisarka zestawia różne miejsca, które są w „najdalszych zakątkach świata”, a także charakteryzuje przeróżne osobistości.

Książka „Bieguni” została nagrodzona Literacką Nagrodą „Nike” i doceniona przez polskich i zagranicznych czytelników.