Stefan Żeromski „Przedwiośnie” - obraz wojny według Cezarego Baryki i narratora powieści

Obraz wojny ukazany w „Przedwiośniu” został opisany z perspektywy głównego bohatera, a także narratora, który momentami jest tożsamy z Baryką, ale też komentuje rzeczywistość widzianą oczami innych postaci.

Dla Cezarego Baryki wojna zaczyna się wraz z wyjazdem ojca, Seweryna Baryki, którego powołano do wojska. Chłopiec jest podekscytowany na myśl o wojnie, a także wszystkimi przygotowaniami do wyjazdu ojca. Nie podzielał żalu matki rozpaczającej nad zburzoną rodzinną idyllą, nad opustoszałym nagle mieszkaniem, nad niepewnością losu. Tylko jeden moment wywołał w nim przerażenie: gdy z hukiem odepchnięto kładkę odpływającego statku z ojcem na pokładzie. Ale było to krótkotrwałe i zamieniło się w spokój i przekonanie, że wojna szybko się skończy i ojciec wróci.

Jednak ekscytacja Cezarego wiązała się z poczuciem swobody w domu: ojciec choć nie wychowywał go w sposób surowy, to miał nad nim wielką władzę. Teraz Cezary mógł robić co zechce, a załamywanie rąk przez matkę nie wpływało na niego w żaden sposób.

Bolały go jednak listy od ojca, ich treść, a także to, że co jakiś czas wieści od ojca się urywały, a on wraz z matką otrzymywał informację o zaginięciu Seweryna.

Wojna zatem...