Herman Hesse - biografia, życiorys

Herman Hesse urodził się w 1977 roku w Niemczech. Tworzył pod pseudonimem artystycznym Emil Sinclair. Jest laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1946 roku, którą otrzymał, jak zapisano w uzasadnieniu, za „talent epicki i dramatyczny”, a także za „szlachetnie podniosłą i różnorodną poezję, która zawsze wyróżniała się świeżością natchnienia i rzadko spotykaną czystością ducha”.

Przyszły poeta i prozaik dzieciństwo i wczesną młodość spędził w małym niemieckim miasteczku. Po rozpoczęciu pracy w księgarni opublikował pierwszy wiersz pt. „Madonna”, a w roku 1899 ukazały się debiutanckie tomiki Hessego; zbiór poetycki „Romantyczne pieśni” oraz opowiadania zatytułowane „Godzina po północy”. W 1904 wychodzi autobiograficzna powieść „Peter Camenzind”, w której pisarz zarysowuje swój program literacki; Hesse przyznaje, że pragnie swoją twórczością przybliżać ludziom piękno świata i zachęcać ich do nieustannego odkrywania otaczającej ich rzeczywistości.

Na sylwetkę twórczą Hessego miały wpływ spotkania z takimi osobistościami jak Zygmunt Freud i Carl Gustaw Jung. W związku z tym, w jego powieściach, mocno nacechowanych egzystencjalizmem pojawiają się elementy psychoanalizy. Najbardziej znaną powieścią Hessego jest „Wilk stepowy”, wydany w 1927 roku. Główny bohater wydaje się być wyklęty przez świat, zdaje się zupełnie do niego nie pasować. Ta metafora służy pisarzowi do ukazania, jak bardzo kształtowana przez trudną rzeczywistość jest dusza człowieka. Powieść ta była namiętnie czytana przez amerykańskich hipisów, którzy uznali ją za pozycję kultową.

W 1943 roku zostaje wydana powieść „Gra szklanych paciorków”. Poeta w tekście powieści daje wyraz swoim pacyfistycznym poglądom. Przez całe życie pisarz odważnie wypowiada się przeciwko agresji militarnej mającej miejsce w pierwszej połowie XX wieku w Europie, potępia nacjonalizm oraz zbrodnie hitlerowskie. 

Pisarz zmarł w 1962 roku w Szwajcarii. W ostatnich latach życia publikował eseje i opowiadania.  Światową sławę Hesse zdobył dopiero po śmierci.