Na stronie używamy cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich wykorzystywanie. Szczegóły znajdziesz w Polityce Prywatności.
unikalne i sprawdzone wypracowania

Caravaggio „Ofiarowanie Izaaka” - opis obrazu, interpretacja

Dzieło słynnego włoskiego malarza epoki wczesnego baroku nawiązuje do biblijnej opowieści o ofiarowaniu Bogu Izaaka przez jego ojca – Abrahama. Bóg wysunął to żądanie, aby sprawdzić wiarę i oddanie patriarchy. Temat płótna został więc zaczerpnięty z Księgi Rodzaju. Obraz powstał prawdopodobnie w 1603 roku podczas pobytu Caravaggia w Rzymie. Artysta prowadził awanturniczy, owiany tajemnicą tryb życia i skrył się w Rzymie przed oskarżeniami o morderstwo.

„Ofiarowanie Izaaka” jest dziełem o niesłychanej dynamice akcji. Ewokuje w widzu uczucie napięcia i grozy. Biblijne postacie namalowane zostały w sposób realistyczny, ludzki, daleko im do wyidealizowania czy uwznioślenia. Caravaggio dużą wagę przywiązał do ruchu bohaterów, dokładnie odmalował ich anatomię. Na pierwszym planie widać Abrahama, który silnym ruchem przytrzymuje swojego syna. Abraham przedstawiony jest jako łysy starzec z długą brodą. Ubrany jest w czerwoną, powłóczystą szatę. Kolor czerwony może symbolizować jego potęgę i władzę na Izaakiem. Na jego twarzy widać zmarszczki. Mimika Abrahama wskazuje na jego złość i zarazem zaciętość – patriarcha podjął już decyzję o poddanie się woli Bożej.

Artysta doskonale oddał ludzką fizjonomię – ostre rysy twarzy i oczy ukryte pod zmarszczonymi brwiami pozwalają bezbłędnie zinterpretować emocje starca. Abraham nie jest u Caravaggia pokazany jako kochający, załamany ojciec; jego postać budzi raczej grozę i postrach. W drugiej ręce mężczyzna mocno zaciska srebrny, ostry nóż. Izaak jest nagi i skrępowany, na pierwszym planie widać tylko jego przekrzywioną, przytrzymywaną przez ojca głowę. Usta chłopca wykrzywia krzyk. Oczy są przerażone. Bezbronność i jednocześnie niewinność chłopca symbolizuje baranek, który pojawia się po lewej stronie obrazu, tuż przy głowie Izaaka i błagalnie patrzy na Abrahama. Izaak skupia swój przerażony wzrok nie tylko na nieubłaganym ojcu, ale także na Aniele, który pojawia się z prawej strony obrazu. Anioł nie jest pokazany w całości, widać tylko jego głowę i część korpusu, wyłania się więc jakby spoza obrazu. Jest nagi, ma poważny wyraz twarzy. Jedna ręka wskazuje na Izaaka, drugą –  przytrzymuje rękę Abrahama, w której starzec trzyma nóż. W porównaniu do Abrahama Anioł wydaje się jednak słaby i bezradny. Chwila, którą odmalował Caravaggio, jest decydująca dla losów Izaaka, buduje zarazem dynamikę i napięcie akcji rozgrywającej się na płótnie. Tłem dla obrazu jest ciemny zarys drzew, dopiero w tle widać błękitne niebo. Ciemne tło najbliżej postaci wskazuje na grozę i dramatyzm całej sytuacji.

Caravaggio ujął motyw ofiarowania Izaaka dosyć dwuznacznie. Cała scena przedstawiona na obrazie nasuwa nieodparte wrażenie, że gniew Abrahama widoczny na jego twarzy, skierowany jest w stronę Anioła. Posłaniec Boga, pojawiając się w kluczowym momencie, zdaje się przeszkadzać Abrahamowi w zrealizowaniu podjętej przez niego decyzji. Na obrazie nie widać rozpaczy i wahania ojca, które podkreśla biblijna narracja. Z tego punktu widzenia dzieło Caravaggia można uznać za kontrowersyjne.

Z punktu widzenia technicznego warto zwrócić uwagę na mocną, intensywną kolorystykę postaci na obrazie, która doskonale kontrastuje z ciemnym tłem. Na płótnie pojawia się charakterystyczny dla Caravaggia i unikalny efekt światłocienia, który eksponuje twarze bohaterów. Obraz znajduje się w Galerii Uffizi we Florencji.

Podobne wypracowania do Caravaggio „Ofiarowanie Izaaka” - opis obrazu, interpretacja