„Bajki robotów” - Stanisław Lem „Trzej elektrycerze” - streszczenie, interpretacja

„Trzej elektrycerze” to jedna z powszechniej znanych bajek Stanisława Lema. Utwór rozpoczyna się od przedstawienia postaci wybitnego konstruktora, którego wynalazki były znane na całym świecie. Budował wielkie i małe maszyny, wszystkie zaś w równej mierze zadziwiały uczonych. Któregoś dnia postanowił stworzyć coś niezwykłego, a mianowicie – istoty rozumne, z wody, czyste, piękne i krystaliczne. Na najbardziej odległej planecie od Słońca wyciosał z lodu lud Kryonidów. Mogli żyć oni tylko w mroźnym środowisku, z dala od światła. Wynalazca wybudował im również wspaniale pałace i miasta. Kryonia była widoczna nawet z odległych planet, bowiem znajdowały się na niej przecudne kamienie, które odbijały zorze polarne. Znalazło się wielu śmiałków, którzy chcieli ją podbić i zdobyć drogocenne łupy.

Pierwszym był elektrycerz Mosiężny, ale wystarczyło tylko, że postawił nogę na lodowej planecie, a zamarznięta pokrywa stopiła się, zaś on sam wpadł w otchłań mórz kryńskich. Kolejnym śmiałkiem okazał się elektrycerz  Żelazny. Postanowił uniknąć losu poprzednika i wypił ogromną ilość płynnego helu, jednak wyparował on od tarcia atmosferycznego, a sam nieszczęśnik wpadł na skały lodowe. Okazało się,...