Edvard Munch „Madonna” - interpretacja, opis obrazu

„Madonna” Edwarda Mucha jest bez wątpienia najbardziej kontrowersyjnym dziełem norweskiego mistrza ekspresjonizmu. Dzieło powstało w 1894 roku i miało wiele form. Munch najpierw stworzył „Madonnę” w litografii, potem naszkicował ten sam motyw graficznie, powstał również obraz olejny.

Dzieło przedstawia nagą, młodą kobietę w erotycznej, naprężonej pozie. Kobieta ma czarne, długie włosy i półprzymknięte, świadczące o przeżywaniu ekstazy, oczy. Głowa kobiety otoczona jest sakralną aureolą w kolorze czerwonym. Ten element w połączeniu z tytułem obrazu sugeruje, że obraz jest trawestacją sztuki sakralnej. Ów kontrowersyjny i bluźnierczy zabieg stanowi wyraz modernistycznego przekonania, że to, co religijne, zawsze połączone jest z erotyką. Tłem dla kobiecej postaci jest falujące, ciemne tło, które elastycznie otacza kobietę i – falując – przybiera kształt jej ramion.

Interpretacja obrazu nie jest łatwa. Niektórzy badacze widzą w nim jedno z pierwszych studiów kobiecego orgazmu. Przypuszczenia te uwiarygodnia fakt, że w kilku wersjach obrazu Much namalował również otoczkę z plemników, która jednoznacznie sugeruje akt seksualny. Z drugiej strony, w kilku innych wersjach obrazu w lewym, dolnym rogu pojawia się płód – obraz może więc być  symbolicznym wyrazem poczęciem dziecka, a falujące tło oznaczałoby macicę. Istniej również interpretacja mówiąca o tym, iż kobieta jest wyidealizowaną kochanką, na którą patrzy mężczyzna i przyrównuje ją do Madonny.

Erotyczne wątki w malarstwie Muncha badacze łączą z jego przyjaźnią ze Stanisławem Przybyszewskim. Obraz namalowany jest w technice ekspresjonistycznej. Widać na nim silne pociągnięcia pędzla i charakterystyczne dla Muncha falujące przestrzenie. Kobieta stanowi centrum obrazu, jej ciało jest rozświetlone. Tło est z kolei ciemne, na czarnej fakturze pojawiają się rzadkie granatowe linie.

Obecnie jedna z wersji obrazu znajduje się w Muzeum Narodowym w Oslo.