Maria Pawlikowska-Jasnorzewska „Miłość” - interpretacja, opracowanie

„Miłość” Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej pochodzi z tomu „Pocałunki”, wydanego w roku 1926. To kolejna miniatura poetycka, czyli gatunek tak doskonale opanowany przez poetkę.

Jest to typ liryki bezpośredniej osobistej. Podmiot liryczny w pierwszej osobie wypowiada swoje myśli i uczucia. Adresatem tych słów jest mężczyzna, który odrzucił uczucia podmiotu lirycznego, rzecz jasna – kobiety. Możemy tylko domyślać się, jak ważnym elementem życia mówiącej był on przed rozstaniem. Na końcu utworu zostaje porównany do powietrza, czyli czegoś niezbędnego do życia. Związek jednak się rozpadł, najprawdopodobniej z winy mężczyzny, gdyż w tekście możemy doszukać się także pewnych naleciałości żalu.

Na przestrzeni zaledwie czterech wersów i dwudziestu jeden słów oddany został stan emocjonalny opuszczonej kobiety. Absolutnie nie ma on nic wspólnego z rozpaczą, a nawet jeśli, to jest ona bardzo głęboko ukrywana. Podmiot liryczny pomimo ciężkiej sytuacji, w jakiej się znalazł, stara zachować resztki godności – kobieta jest nieco bledsza, bardziej śpiąca, bardziej milcząca, ale to jedyne sygnały tego, co dzieje się w jej wnętrzu. Sposób wyrażania uczuć jest więc bardzo subtelny i w pewien sposób „otwarty”, gdyż dużo pozostaje w sferze domysłów. Jednocześnie całe ujęcie jest bardzo precyzyjne i na płaszczyźnie intuicyjno-emocjonalnej można je bardzo łatwo zrozumieć (a zarazem odczuć).

Nie bez znaczenia pozostaje w tym wszystkim puenta: nieco żartobliwa, nieco ironiczna, zarazem nieco gorzka. To dzięki niej poetce udaje się „wybrnąć” z sytuacji i zamknąć to wszystko w tak niewielu słowach. Unika również zbędnego patosu czy też rozlazłości. Ta forma przełamuje schematy, jest  swego rodzaju innowacją w poezji miłosnej.

W „Miłości” Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej uczucie dominuje nad ciałem. Symptomy cierpienia duchowego widoczne są także w sferze fizycznej. Jednak nad wszystkim pieczę sprawuje rozum, który uderza celnym ostrzem puenty. W taki sam sposób można odbierać ten utwór – zarówno sferą emocjonalną, jak i intelektualną.