John Galsworthy - biografia, życiorys

Urodził się 14 sierpnia 1867 r. angielski pisarz i dramaturg, przedstawiciel realizmu krytycznego, laureat Nagrody Nobla za „wielką sztukę prozatorską” w roku 1932.

Był synem zamożnego prawnika, który pełnił funkcję dyrektora Kompanii Londyńskiej i zadbał o bardzo dobre wykształcenie swojego syna. Jednak John nie podjął się zawodu adwokata, na którego kształcił się w prestiżowej szkole w Harrow, a następnie w Oxfordzie. Jego pasją stała się literatura i podróże.

W wieku 28 lat Galsworthy postanowił zostać pisarzem, wydał pod pseudonimem zbiór opowiadań oraz dwie powieści: „Jocelyn” (w której widać wyraźny wpływ Kiplinga i Flauberta) oraz „Villa Rubein” (inspirowana twórczością Turgieniewa i Czechowa). Utwory te, ze względu na pewną odtwórczość, nie zostały dobrze przyjęte przez czytelników i krytykę literacką.

Galsworthy nie poddał się jednak i w 1904 r. opublikował - juz pod własnym nazwiskiem - powieść krytyczną pt.: „Wyspiarscy faryzeusze”. W tym samym roku, po śmierci ojca, dzięki spadkowi, Galsworthy stał się niezależny finansowo, poświęca się więc już bez żadnych przeszkód twórczości literackiej. Wkrótce poślubia byłą żonę swojego kuzyna, Adę, a fakt ten powoduje konflikt w rodzinie, który stał się motywem  powieści pt.: „Posiadacz” (1906 r.).

Powieść ta okazała się ogromnym sukcesem i stała się pierwszym tomem trylogii „Saga rodu Forsyte'ów”, która wraz z kolejnymi częściami: „W matni” (1920 r.) i „Do wynajęcia” (1921 r.) stała się jego „szczytem osiągnięć literackich”, jak to określono w uzasadnieniu Nagrody Nobla, którą otrzymał w 1932 r.

Jako dramaturg zadebiutował Galsworthy w 1906 r. Pionierskim dziełem w tej dziedzinie była „Srebrna papierośnica”, po której powstało jeszcze kilka innych, świetnie odebranych przez krytykę sztuk teatralnych (m.in. „Sprawiedliwość”, „Na śmierć i życie”). Jego dramaty zrywały z zasadą umowności w teatrze angielskim.

Warto wspomnieć, że w momencie przyznania pisarzowi Nagrody Nobla, był on ciężko chory na raka mózgu i nie mógł uczestniczyć w ceremonii. Całe zaś honorarium, jakie mu przyznano, przekazał na działalność PEN-Clubu, którego był twórcą w 1921 r.

Galsworthy umiera 31 stycznia 1933 r. w Londynie, dwa miesiące po otrzymaniu Nobla.