Irena Jurgielewiczowa „Ten obcy” - przyjaźń i miłość są szansą na pokonanie trudności i niepowodzeń życiowych. Rozwiń temat

Powieść Ireny Jurgielewiczowej opowiada przede wszystkim o problemach ludzi  wkraczających w świat dorosłości. Są to problemy, z którymi spotykamy się na co dzień. Z kolei miłość i przyjaźń to trudne do zdefiniowania uczucia, jakie powinny nas w tym świecie otaczać nieustannie od urodzenia. Bez nich nie bylibyśmy kompletni, a raczej ułomni, zagubieni. Właśnie w taki sposób pisarka pokazuje tak ważne dla naszego życia emocje. Miłość i przyjaźń kształtują nas, tworzą. Dzięki nim znajdujemy swoje miejsce na świecie.

Sytuacja Uli Zalewskiej jest bardzo skomplikowana. Dziewczyna wychowywana była przez ciotki, jej matka zmarła, a do ojca przyjeżdżała jedynie w czasie miesięcy wakacyjnych. Czuje się osamotniona, zostawiona sama sobie, niekochana, odrzucona. Nie chce nawiązywać głębszych relacji ze swoim ojcem. W ciągu dnia nie rozmawiają ze sobą, wymieniają się tylko słownymi drobnostkami. Ula przede wszystkim nie chce, aby dzielący ich mur, rozpadł się. Postanawia także, że nigdy nie będzie prosić rodzica o pomoc. Wśród niewypowiedzianych emocji i niedomówień oboje ranią się bez przerwy.

Jedną ze sposobności pokonania milczenia staje się przybycie rannego Zenka do wsi Olszyny. Aby nie wdała się gangrena potrzebna jest opieka medyczna. Ojciec Uli, który jest lekarzem, decyduje się nawet bez pieniędzy przyjąć chłopaka i opatrzyć jego chorą nogę. Sam też, ze względu na Ulę, odszukuje wujaszka Zenka - Antosia, do którego chłopak zmierzał. Zenek nieświadomie staje się pomostem łączącym dwoje zranionych ludzi.

Zenek zaprzyjaźnia się z Ulą, bo są do siebie podobni. Łączą ich te same problemy, dlatego najłatwiej jest im się ze sobą dogadać. Zenek podobnie jak Ula czuje się niekochany przez ojca - ojca, który woli alkohol od własnego dziecka. Te trudności wpływają na charakter ich obojga. Ula jest zamknięta w sobie, Zenek tajemniczy i opryskliwy dla otoczenia. Przyjaźń a nawet miłość jakie ich scalają, sprawia, że oboje zaczynają wierzyć w siebie - w nowy, choć trudny początek.

Zrozumienie staje się podstawą zaufania. Oboje mają na siebie pozytywny wpływ. Wierzą, że dzięki wsparciu, jakie otrzymują od drugiej osoby, będą w stanie pokonać nie tylko własne słabości, ale i niepowodzenia życiowe. I tak Zenek zaczyna wszystko od początku z wujem Antosiem. Ula godzi się z ojcem, gdyż przy Zenku widzi go w zupełnie innym świetle. Przyjaźń Pestką oraz młodzieńcza miłość do tajemniczego przybysza sprawiają że dziewczyna zaczyna wierzyć w możliwość pokonania zła, które ją otacza.

Zenek pewien tego, że może liczyć na pomocną dłoń Uli z nadzieją patrzy w bliską przyszłość. Wie, że w razie problemów ma kogoś kto go wysłucha. Przyjaźń z paczką ze wsi Olszyny rozbija mur, jakim Zenek otaczał się od przybycia na wyspę. Z początku zwraca się do Mariana, Julka, Pestki i Uli z wyższością, wrogością. Gdy jednak bohaterowie nie dają za wygraną, pomagają chłopcu z raną nogi, potem przyprowadzają do doktora, który rozmawia z milicjantem w jego sprawie, Zenek zaczyna rozumieć że towarzystwu z Olszyn może ufać „w ciemno”.

Ula dzięki Zenkowi dostrzega tę dobrą stronę swojego ojca. Sprawy związane z przybyszem z wyspy zaprzątającej głowę niemal całkowicie. Dla Zenka Ula łamie swoje podstawowe postanowienie - prosi doktora Zalewskiego o pomoc. To właśnie dzięki temu obcemu rozkruszają się mury dzielące ojca i córkę. Przyjaźń i miłość sprawiają że wszelkie życiowe niepowodzenia stają się możliwe do pokonania. Z wiarą w siłę w tych jakże ważnych uczuć wszyscy bohaterowie ze śmiałością pokonują przeciwności losu. Te uczucia dodają odwagi do życia.

Nie ma większej uciechy nad tą, mówiącą nam, że za naszymi plecami jest ktoś, kto nas dopinguje, kto swoją wiarą w nas dodaje nam skrzydeł. Bo przyjaciel to osoba, która wie, czego od niej oczekujemy i bez względu na okoliczności, zawsze staje na wysokości zadania.