Na stronie używamy cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich wykorzystywanie. Szczegóły znajdziesz w Polityce Prywatności.
unikalne i sprawdzone wypracowania

Flaubert „Pani Bovary” - charakterystyka Emmy Bovary

Powieść Gustava Flauberta pt.: „Pani Bovary” posłużyła się nowatorską dla XIX-wiecznej literatury tematyką, jaką była analiza psychologiczna pewnej postawy życiowej nazwanej później „bowaryzmem”. Określenie zostało sformułowane na podstawie nazwiska i charakterystyki głównej bohaterki utworu.

Poznajemy ją jako bardzo młodą dziewczynę, córkę wiejskiego gospodarza, pana Rounault. W przeszłości uczyła się w niewielkiej przyklasztornej szkole, z której wyniosła niewiele wiadomości przydatnych w codziennym, dorosłym życiu, jej edukacja zaowocowała jednak  wizją rzeczywistości opartą na schematach, wedle których konstruowano świat przedstawiony niezwykle popularnych w XIX wieku romansów. Emma marzy więc o wielkiej, obfitującej w uniesienia i romantyczne gesty miłości, o życiu w blasku świateł wielkich sal balowych, w atmosferze powszechnej adoracji i luksusu. Z takimi przywilejami kojarzy jej się zamążpójście, toteż kiedy w domu jej ojca pojawia się miejscowy lekarz, Karol Bovary, dziewczyna z przychylnością reaguje na jego zaloty.

Po śmierci pierwszej żony Karola odbywa się huczne wesele odpowiadające wymaganiom życiowym Emmy, kolejne miesiące i lata stają się jednak serią rozczarowań, która potęguje gorycz zetknięcia się z prozaiczną rzeczywistością. Jej świeżo poślubiony mąż okazuje się człowiekiem dążącym do stabilizacji, która dla młodej kobiety oznacza jedynie nudę i stagnację, dając jej poczucie, że prawdziwe życie przemyka gdzieś obok. W pogoni za swoją wyidealizowaną wizją świata i samej siebie wdaje się w rozmaite relacje z innymi mężczyznami, wierząc nadal, iż nieciekawy mąż jest jedynie wyjątkiem od reguły, która niechybnie czyni innych panów romantycznymi, skłonnymi do poświęceń kochankami. Potwierdzeniem takiego mniemania jest jej znajomość z młodym prawnikiem, Leonem Dupuis, z którym łączy ją zamiłowanie do sztuki. Spotkania z realizacją jej młodzieńczych marzeń o wielkiej, pełnej intensywnych uczuć miłości, sprawiają, że bohaterka porzuca swoje nowo narodzone dziecko, powierzając jego wychowanie przydomowej służbie.

Platoniczną znajomość zawiesza wyjazd Leona do Paryża, po którym Emma znajduje pocieszenie w znajomości z egocentrycznym Rudolfem Boulanger. Tym razem kobieta pozwala wciągnąć się w prozaiczną seksualną relację, w którą przerodzi się także w późniejszym czasie jej znajomość z Leonem. W chwili kryzysu żaden z kochanków nie realizuje jednak wizji romantycznego bohatera, obaj zostawiają bowiem Emmę na pastwę losu.

Ostatecznym rozczarowaniem i definitywnym zburzeniem wyidealizowanego świata, jaki stworzyła sobie pani Bovary, stają się poważne problemy finansowe spowodowane wydatkami na luksusowe towary, którymi pragnęła przynajmniej w niewielkiej części zrekompensować prozaiczność sytuacji życiowej, w jakiej się znalazła. Połączone z rozgoryczeniem wyrzuty sumienia, spowodowane świadomością, iż zawiodła ludzi, którzy ją kochali, doprowadzają bohaterkę do samobójstwa.

Podobne wypracowania do Flaubert „Pani Bovary” - charakterystyka Emmy Bovary