Przypowieści biblijne - „Przypowieść o talentach” - streszczenie, opracowanie

Przypowieść to utwór epicki, wierszowany lub prozaiczny. Fabuła paraboli (a więc przypowieści) jest dość schematyczna i – z tego względu – przejrzysta, jako że służy przedstawieniu prawd moralnych wszystkim ludziom, niezależnie od ich poziomu wiedzy czy doświadczenia. Ukazuje ona właściwą drogę postępowania. Pod dosłownym znaczeniem tekstu, kryje się również głębszy sens. Przypowieść jest krótką formą wypowiedzi, pokrewną baśni czy mitowi. Wiele przykładów paraboli można odnaleźć w Nowym Testamencie. Uniwersalny i ponadczasowy charakter kryje między innymi „Przypowieść o talentach”.

Opis tej przypowieści zamieścił w swojej Ewangelii św. Mateusz. W skrócie jej fabuła przedstawia się następująco: pewien człowiek wyruszający w podróż wezwał sługi i podzielił między nimi swój majątek. Każdy otrzymał część według posiadanych zdolności. Jednemu podarował pan pięć talentów, kolejnemu dwa, a ostatniemu jeden, po czym wyjechał. Dwaj pierwsi postanowili podwoić otrzymaną przynależność i oddali ją bankierom. Ten, który otrzymał najmniej, okazał się głupcem i zakopał talent w ziemi. Po pewnym czasie pan powrócił i począł rozliczać swoje sługi. Pochwałę zyskali dwaj pierwsi, którzy wzbogacili się. Pan dał im władzę nad wieloma rzeczami, wynagradzając ich prawość i wierność. Ostatni z zawołanych oddał panu otrzymany talent tłumacząc, że wiedział o twardości i surowości przełożonego. Właściciel majątku zezłościł się na sługę, nazwał go złym i leniwym. Odebrał mu przynależność i dał pierwszemu, który miał już dziesięć talentów: „Temu bowiem kto nie ma, odbiorą nawet to, co ma i wyrzucą go w ciemności”.

Parabola kryje znaczenie symboliczne: trzej słudzy uosabiają zwykłych ludzi, właścicielem wszystkich majętności jest Bóg. Stwórca sprawiedliwie obdarowuje każdego z nas różnymi zdolnościami, chociaż może się nam czasami wydawać, że jesteśmy do niczego i że – gdy wszyscy otrzymywali dary – dla nas zabrakło, że zostaliśmy pominięci. Bardzo się jednak mylimy. Nie ma człowieka bezwartościowego, pozbawionego talentu, są tylko tacy, którzy nie chcą lub nie potrafią się wysilić, by ten talent odkryć i by go pielęgnować (warto dopowiedzieć, iż „talenty” z przypowieści to – dosłownie - pieniądze). Ważne jest, aby otrzymanych łask nie zakopywać w ziemi, to znaczy – nie marnować ich. Niektórzy z nas stoją w miejscu i nie podejmują żadnych działań. Kończą szkołę na niskim poziomie, nie decydując się na dalszą edukację. Z powodu lenistwa i niedbalstwa marnują cenne umiejętności. Tylko osoby ambitne, mądre i prawe dążą do wyznaczonego celu, pomnażają swoje talenty. Tylko tacy mogą zyskać więcej łask. Dobrym sługom Bóg ofiarowuje więcej, a tych którzy okazali się zbyt leniwi, spotyka kara. Zostają ostatecznie bez niczego. Stwórca jako sprawiedliwy dawca odbiera takiemu człowiekowi wszystko, co ten ma i daje temu, który obfituje w łaski, tak, „by miał nadmiar”.

Ważne jest więc, by dostrzec swoje umiejętności i ze wszystkich sił dążyć do obranego celu. Po śmierci zostaniemy rozliczeni – tak jak słudzy z przypowieści. Dobrych, szlachetnych, którzy postępowali godnie i rozsądnie, czeka nagroda i wieczne szczęście. Pozostali będą cierpieć męki i zostaną rzuceni w ciemności.