Sofokles „Antygona” - tragizm Kreona

Powszechnie uważa się, że jedyną tragiczną bohaterką w utworze Sofoklesa jest Antygona. To nad nią ciążyło fatum, ona podjęła złą decyzję i przypłaciła ją życiem. Ale Kreon, inny bohater tej lektury jest także postacią dramatyczną.

Kreon władał Tebami. Pewnego razu wydał zakaz zorganizowania pogrzebu jednemu ze swoich poddanych, Polinikowi. Był on uważany za zdrajcę, dlatego król postanowił, że nie jest godny należytego pochówku. Mężczyzna ten zginął wraz ze swoim bratem podczas walki o władzę. Antygona, która była siostrą poległych sprzeciwiła się królowi i wbrew jego woli pochowała zdrajcę. Za ten czyn Kreon skazał ją na śmierć. W końcu, za namową syna i pomocników król zmienił zdanie i wydał decyzję o ułaskawieniu. Niestety, dotarła ona zbyt późno do skazanej dziewczyny, która nie chcąc ginąć haniebną śmiercią popełnia wcześniej samobójstwo.

Tragizm Kreona opiera się przede wszystkim na źle podjętej decyzji. Uznał on Polinika za zdrajcę i dlatego zakazał zorganizowania pogrzebu. Widać tu racjonalne przesłanie. Kreon reprezentował prawo ziemskie i jego argumentacja była jak najbardziej sensowna. Jako władca musiał dbać o to, by poddani szanowali go i przestrzegali zakazów. Antygona sprzeciwiła się władzy, a tym samym wystąpiła przeciw Kreonowi. Za brak posłuszeństwa skazał ją więc na śmierć. Biorąc pod uwagę racjonalne przesłanki król miał rację, ponieważ nie mógł sobie pozwolić na taki brak szacunku. Okazuje się jednak, że władcę można uznać za postać tragiczną. Dlaczego? Podjęta przez niego decyzja dotknęła nie tylko winnej Antygony, ale także Hajmona, który był jej ukochanym. A przecież Hajmon to nikt inny tylko królewski syn. Żaden rodzic nie chce patrzeć na cierpienie swojego dziecka, wręcz przeciwnie, pragnie dla niego szczęścia i radości. Kreon pozbawił swojego syna możliwości szczęśliwego życia, bo skazał na śmierć ukochaną kobietę. Tragiczne jest to, że władca nie mógł znaleźć dobrego wyjścia z tej trudnej sytuacji. Nie chciał pozwolić na jawny wyraz braku posłuszeństwa, ale bał się również zranić własnego syna.

W końcu Kreon za namową syna i Terezjasza podejmuje decyzję o ułaskawieniu. Dociera ona za późno do skazanej i posłaniec odnajduje ją już martwą. Tragizm Kreona osiąga tu swoje apogeum. Pragnął przecież odwołać swoje rozkazy, a nawet pochować zdrajcę. Chciał szczęścia dla swojego dziecka, chciał być dobry i szlachetny. Niestety, nie udało się. Kreon pozostał sam, z wyrzutami sumienia i niepokojącymi myślami. Jego syn stracił ukochaną, biedna dziewczyna pożegnała się z życiem.

Kreon jest postacią równie tragiczną jak Antygona. Podobnie jak ona znalazł się w bardzo trudnej, patowej sytuacji Każda podjęta decyzja pociągnęłaby za sobą lawinę konsekwencji, niekoniecznie pozytywnych.