Julian Przyboś „Cieśle” - interpretacja i analiza utworu

Wiersz Juliana Przybosia „Cieśle” stanowił literacki debiut tego artysty. Po jego opublikowaniu na łamach czasopisma „Skamander” w 1922 roku poeta dołączył do środowiska krakowskiej awangardy skupionego wokół pisma „Zwrotnica”, którego współredaktorami byli wówczas m.in. Tadeusz Peiper, Adam Ważyk, Jan Brzękowski i Jalu Kurek. Inspiracja twórczością pierwszego z tych poetów, twórcy najważniejszych awangardowych nurtów w polskiej literaturze, wywarła bardzo istotny wpływ na młodego Przybosia i zaważyła na jego wczesnych dokonaniach.

Utwór „Cieśle” został przedrukowany w debiutanckim tomie tego twórcy, czyli pochodzących z 1925 roku „Śrubach”. Poezja tego okresu skupia się głównie na motywie pracy, jej bohaterami są więc przeważnie robotnicy, rzemieślnicy lub rolnicy, których postaci stoją w ostrej opozycji wobec młodopolskich „piewców natury” (bohaterów poezji takich twórców, jak Jan Kasprowicz, czy Józef Wittlin). Natura nie jest już bowiem jedynie źródłem jałowej fascynacji, ale źródłem rozmaitych dóbr, które potężny, witalistyczny bohater potrafi „wyrywać...