Kartka z pamiętnika ojca Laurentego - William Szekspir „Romeo i Julia”

Werona, 14 maja 1497 r. 

Minął właśnie siódmy dzień od śmierci Romea i Julii… Tak, to już tydzień! Najgorszy tydzień  w moim całym, dotychczasowym życiu! Kto by się spodziewał, że sprawy przybiorą tak niekorzystny, tak brutalny obrót. Przecież wszystko było idealnie zaplanowane. Ach, Drogi Pamiętniku, gdybym się nie zgodził, gdybym nie posłuchał tej dwójki młodych, zakochanych, niedoświadczonych i nieracjonalnie myślących osób… Tak, ja jestem przecież stary, powinienem być mądrzejszy, powinienem przewidzieć wszystkie możliwe konsekwencje tego czynu. Tak, to moja wina… Tylko i wyłącznie moja… Moim zadaniem było ich chronić… Skoro nie mogli liczyć na pomoc najbliższych, przynajmniej ja mogłem wykazać się większą rozwagą i rozumem. Ach, stary jestem i głupi… Gdyby nie mój plan i magiczna mikstura, zarówno Romeo, jak i Julia, żyliby w dalszym ciągu… Nadal cieszyliby się swoją obecnością, wypełniali miłością każdą minutę spędzoną razem. Ach, jak tych dwoje mocno się kochało … Ich wierność i oddanie drugiej osobie… Bezwarunkowa wręcz miłość. Niewiele osób kocha już w ten sposób. 

Któż potrafi bowiem kochać tak bardzo drugą osobę,...