Kartka z pamiętnika ojca Laurentego - William Szekspir „Romeo i Julia”
JUŻ 9902 WYPRACOWANIA W BAZIE!
- 4914 wypracowanie - Język polski
- 1594 wypracowanie - WOS
- 2021 wypracowanie - Historia
- 787 wypracowanie - Religia
- 528 wypracowanie - Język angielski
- 58 wypracowanie - Język niemiecki
Werona, 14 maja 1497 r.
Minął właśnie siódmy dzień od śmierci Romea i Julii… Tak, to już tydzień! Najgorszy tydzień w moim całym, dotychczasowym życiu! Kto by się spodziewał, że sprawy przybiorą tak niekorzystny, tak brutalny obrót. Przecież wszystko było idealnie zaplanowane. Ach, Drogi Pamiętniku, gdybym się nie zgodził, gdybym nie posłuchał tej dwójki młodych, zakochanych, niedoświadczonych i nieracjonalnie myślących osób… Tak, ja jestem przecież stary, powinienem być mądrzejszy, powinienem przewidzieć wszystkie możliwe konsekwencje tego czynu. Tak, to moja wina… Tylko i wyłącznie moja… Moim zadaniem było ich chronić… Skoro nie mogli liczyć na pomoc najbliższych, przynajmniej ja mogłem wykazać się większą rozwagą i rozumem. Ach, stary jestem i głupi… Gdyby nie mój plan i magiczna mikstura, zarówno Romeo, jak i Julia, żyliby w dalszym ciągu… Nadal cieszyliby się swoją obecnością, wypełniali miłością każdą minutę spędzoną razem. Ach, jak tych dwoje mocno się kochało … Ich wierność i oddanie drugiej osobie… Bezwarunkowa wręcz miłość. Niewiele osób kocha już w ten sposób.
Któż potrafi bowiem kochać tak bardzo drugą osobę, by oddać to, co ma najcenniejsze, czyli własne życie?! Och, Romeo, dlaczego bez wahania wypiłeś tę truciznę?! Gdybyś odczekał chociaż chwilę … no tak, nie ma co gdybać. Przecież gdybym nie zgodził się na ten, pożal się boże, misterny plan, nie przygotował mikstury, wypicie której powoduje stan podobny do śmierci, ci młodzi ludzie żyliby po dziś dzień! Och, chyba nie pozostaje mi nic innego, jak pogodzić się ze świadomością, że przyczyniłem się do przedwczesnej śmierci tych dwojga, oraz robić wszystko, by odpokutować swe winy i nigdy, przenigdy nie dopuścić do podobnej tragedii! Tak, to była tragedia. Chociaż może dzięki temu te dwa, niemiłosiernie zwaśnione i wrogie sobie rody, dojdą do porozumienia. Może zrozumieją, że ich wzajemna nienawiść, niemożność porozumienia się oraz brak jakiejkolwiek próby zrozumienia młodych, doprowadziła do tak tragicznego w skutkach finału!
Pociesza mnie tylko myśl, że Romeo i Julia są teraz razem, szczęśliwsi niż kiedykolwiek. Może są w miejscu, gdzie nikt niczego im nie zabrania, mogą cieszyć się swoją miłością bez przeszkód i po prostu … Być ze sobą - już na zawsze …
Podobne wypracowania do Kartka z pamiętnika ojca Laurentego - William Szekspir „Romeo i Julia”
- Przypowieść o synu marnotrawnym - charakterystyka syna marnotrawnego
- Juliusz Słowacki „Balladyna” - opis przeżyć wewnętrznych Aliny (uradowanej z efektów zbierania malin)
- Sofokles „Antygona” - opis przeżyć wewnętrznych Antygony
- Jan Kochanowski „Treny” - charakterystyka Urszuli Kochanowskiej
- Johann Wolfgang Goethe „Faust” - charakterystyka Małgorzaty
- Opis przeżyć wewnętrznych Ariadny
- Frances Hodgson Burnett „Tajemniczy ogród” - interpretacja powieści
- Historia Róży i Małego Księcia - „Mały Książę” Antoine de Saint-Exupery
- Jak napisać sprawozdanie? Przykład sprawozdania
- Homer „Odyseja” - opracowanie eposu
- Kartka z pamiętnika Odyseusza
- Kartka z pamiętnika powstańca
- Motyw artysty w literaturze na przykładzie dzieł z różnych epok literackich
- Moja przygoda nad „wodą wielką i czystą” - kartka z pamiętnika na podstawie wiersza Adama Mickiewicza
- Moje spotkanie z Małym Księciem – kartka z pamiętnika
- Portret współczesnego Samarytanina – charakterystyka. Czy łatwo go dziś znaleźć?
- Charakterystyka dynamiczna Jacka Soplicy - Adam Mickiewicz „Pan Tadeusz”
- Sprawozdanie z wakacji
- Sprawozdanie z wycieczki do ZOO
- „Wracam do Róży. Już wiem, na czym polega przyjaźń” - kartka z pamiętnika Małego Księcia