„Wracam do Róży. Już wiem, na czym polega przyjaźń” - kartka z pamiętnika Małego Księcia

Sahara, 13 marca 1941 r.

Mija właśnie czwarty dzień, od kiedy opuściłem swoją planetę i …Różę… Właśnie …Róża…Ciekawe jak sobie radzi? Została przecież na mej planecie zupełnie sama. Taka krucha i bezbronna… Och, różo! Ale przecież ona nie jest bez winy! Te jej wszystkie zachcianki, żądania, prośby. Ile razy usłyszałem ,,dziękuję”? Przecież ona nie wykonała nawet żadnego gestu, który świadczyłby o tym, że jest mi wdzięczna, że docenia wszystko, co dla niej robię … Nic, tylko narzekania, że chłodno, że sucho, że pusto… Jak to? Przecież byłem tam ja! Ale widocznie moja osoba nie wystarczała róży. 

No tak, ona potrzebowała całego audytorium, zawsze musiała być w centrum uwagi, zawsze najważniejsza. Potrzeby innych były na drugim planie. Tak się nie robi … przyjaciele tak nie postępują … No tak, ale przyjaciele także nie odchodzą … A ja … No cóż, Ja musiałem odejść! Sama do tego doprowadziła! Nie mam sobie nic do zarzucenia, chociaż … Fakt, może Róża była wymagająca i irytująca, ale to nie ona odeszła. To ja, obrażony na cały świat, postanowiłem uciec od odpowiedzialności, zobowiązań, od przyjaźni. 

Och, nie wiem,...