Zbigniew Herbert „Tamaryszek” - interpretacja i analiza wiersza

Tamaryszek to zupełnie zwykły krzew. Być może przeciętny człowiek, kiedy go ogląda, nie ma świadomości, że patrzy właśnie na tamaryszek. Nie funkcjonuje on w świadomości ludzkiej jak róża bądź lilia. Jednak to właśnie ta roślina zostaje umieszczona w tytule wiersza Zbigniewa Herberta, który ukazał się w tomiku „Studium rzeczy” (1961 r.). Przyjrzyjmy się temu utworowi.

Dzieło to - w pierwszej części - jest przykładem liryki bezpośredniej. Podmiot liryczny wypowiada się w pierwszej osobie. Jawi się on jako piewca wielkich czynów. Sam wspomina, że opowiadał o wielkich bitwach, okrętach, basztach i bohaterach. Był świadkiem burz morskich, walenia się murów, pożarów zbóż, przewracania się pagórków. Wszystko to oczywiście opisał i przekazał. Żadne z tych wielkich wydarzeń nie umknęło jego uwadze. W tle stał tylko najzwyklejszy tamaryszek, o którym podmiot liryczny zapomniał.

Druga część wiersza zmienia typ liryki na pośredni. Opisany jest ktoś, kto umiera. Nie wiemy kim jest dana postać. Możemy odczytać tylko tyle, że jej żywot został zakończony przez przebicie włócznią. W obliczu ostatecznego doświadczenia, jakim jest śmierć, konająca postać traci z widoku wszystko co jest odległe (morze,...