William Szekspir „Makbet” - Makbet jako władca i tyran - rozprawka
JUŻ 9902 WYPRACOWANIA W BAZIE!
- 4914 wypracowanie - Język polski
- 1594 wypracowanie - WOS
- 2021 wypracowanie - Historia
- 787 wypracowanie - Religia
- 528 wypracowanie - Język angielski
- 58 wypracowanie - Język niemiecki
„Makbet” Williama Szekspira to tragedia opowiadająca o zgubnych meandrach władzy. Tytułowy bohater zostaje uwięziony w błędnym kole, z którego nie potrafi się wydostać. To właśnie sprawowanie rządów staje się jego największą obsesją popychającą go do kolejnych haniebnych uczynków.
Makbet zostaje królem Szkocji dzięki popełnionemu morderstwu. Długi czas zmaga się ze swoim sumieniem, jednak ostatecznie postanawia uśmiercić Dunkana i zająć jego miejsce, chociaż prawowitymi dziedzicami tronu są synowie panującego. Nie bez wpływu na jego decyzję jest żądna władzy Lady Makbet, która wywiera wielką presję na małżonka. Ostatecznie dochodzi do zamachu, a taki początek rządów Makbeta zwiastuje, że nie będzie to dobry król. Przecież wśród jego motywów nie znajdowało się dobro państwa, ale jedynie osobista korzyść.
Popełniona zbrodnia zupełnie zmienia tytułowego bohatera. Ze szlachetnego rycerza i wiernego poddanego staje się on obsesyjnie pragnącym zachować władzę uzurpatorem. W tym celu posuwa się do tego, co już raz uczynił - jego drogą stają się kolejne morderstwa. Najpierw postanawia wyeliminować Banka (swego przyjaciela) i jego syna. U podłoża tej zbrodni znajdują się podejrzenia rycerza oraz przepowiednia, w myśl której to właśnie Banko miał być ojcem królewskich dzieci. Najważniejsze dla Makbeta było jednak to, aby uciszyć człowieka domyślającego się jakie były kulisy przejęcia władzy. Utrzymanie rządów staje się prawdziwą obsesją nowego króla. Kolejnymi ofiarami pada rodzina Makdufa – lorda, który także domyślał się, że Dunkan został zamordowany. Sam mężczyzna uchodzi z życiem, by później zamordować okrutnego tyrana.
Jakim władcą był Makbet? Jego ambicją nie było dobre rządzenie państwem, ale samo rządzenie. Ktoś taki nie może być określony mianem dobrego króla. W jego interesie zupełnie nie leżało dobro poddanych, koncentrował się jedynie na utrzymaniu władzy zdobytej przez zbrodnię. To powoduje, że Makbet posuwa się do kolejnych morderstw, byle tylko nie dopuścić do ujawnienia prawdy. Jego celem stało się utrzymanie władzy, ale nie jest ono oparte jak najlepszym wykonywaniu swoich obowiązków, co powinno powodować zadowolenie u poddanych. Makbet stara się dokonać tego na drodze przemocy i terroru. Zupełnie nie liczy się z ludzkim życiem, za co spotyka go zasłużona kara.
Podobne wypracowania do William Szekspir „Makbet” - Makbet jako władca i tyran - rozprawka
- Aleksander Puszkin - biografia, życiorys
- Halina Poświatowska „Odłamałam gałąź miłości” - interpretacja i analiza utworu
- Maria Pawlikowska-Jasnorzewska „Narcyz” - interpretacja i analiza wiersza
- Maria Kuncewiczowa „Cudzoziemka” jako powieść psychologiczna - cechy
- Bolesław Leśmian - ogólna charakterystyka twórczości
- Średniowiecze - „Epoka krzyża i miecza” - wyjaśnij to określenie
- Bolesław Leśmian „Bałwan ze śniegu” - interpretacja i analiza wiersza
- Ból po stracie córki w twórczości Kochanowskiego i Broniewskiego - opracowanie zagadnienia
- Cyprian Kamil Norwid „Bema pamięci żałobny rapsod”, „Fortepian Chopina” - Hołd złożony wielkim Polakom w wierszach Norwida
- Hugh Lofting „Doktor Dolittle i jego zwierzęta” - opis najciekawszej przygody
- Jan Kochanowski „Tren XIX”, Bolesław Leśmian „Urszula Kochanowska” - interpretacja i analiza porównawcza
- Franciszek Karpiński „Laura i Filon” jako sielanka sentymentalna. Cechy sielanki
- Maria Dąbrowska „Marcin Kozera” - opracowanie, problematyka
- Zbigniew Herbert „Tamaryszek” - interpretacja i analiza wiersza
- Bolesław Prus „Katarynka” - przedstaw znaczenie punktu kulminacyjnego w noweli „Katarynka”
- „Granica” jako powieść społeczno-obyczajowa - Zofia Nałkowska „Granica”
- Kordian jako bohater werteryczny. Scharakteryzuj
- Stefan Żeromski „Przedwiośnie” - obraz komunizmu i rewolucji w powieści
- Stefan Żeromski „Wiatr od morza” - opracowanie
- Stefan Żeromski „Syzyfowe prace” - charakterystyka środowiska klerykowskiego