Bolesław Leśmian - ogólna charakterystyka twórczości

Bolesław Leśmian to poeta, którego twórczość jest szczególnie charakterystyczna. Jego język, styl oraz światy jakie kreuje w swoich wierszach, pozwalają odróżnić je od dzieł innych autorów. Scharakteryzujmy pokrótce jego twórczość.

Język używany przez tego poetę jest bardzo specyficzny. Stosuje on wiele neologizmów, często korzysta z ludowej stylizacji. Tworzone przez niego słowa nabierają zupełnie nowego wymiaru semantycznego, często dokładniej odnosząc się do przedstawionej sytuacji niż wyrazy znajdujące się w zasobach słownikowych. „Bezpożytek”, „nietrwanie” – te terminy sugerują istnienie czegoś, czego nie ma. Konwencja nakazuje mówienie, że nie ma pożytku albo coś nie trwa. Automatycznie słowa te zostają przeniesione do sfery niebytu. Używając słów „bezpożytek”, „nietrwanie”, poeta nadaje im zupełnie inny wymiar. Także stylizacja językowa jest charakterystyczna dla twórczości Leśmiana i przybliża wiele jego dzieł do ballad. W „Dusiołku” pojawia się wiele potocyzmów oraz wyrazów charakterystycznych dla języka ludowego.

Tematy poruszane przez Bolesława Leśmiana również stanowią o indywidualnym wymiarze jego poezji. Często zajmuje się relacją człowieka z naturą. Pokazuje, że nie można zapomnieć o tym, że wywodzimy się z tego obszaru i w jakiś sposób wpływa on na nasze życie. W „Gadzie” poeta ukazuje silne oddziaływanie pierwotnych sił na życie ludzkie. Natomiast „Topielec” to utwór o fascynacji, jaką w człowieku budzi przyroda, a zarazem o zagrożeniu przez nią stanowionym.

Leśmian zastanawia się także nad sensem życia ludzkiego. Pokazuje w swojej poezji, jak trudno jest go odnaleźć. W „Dziewczynie” za murem bracia odnajdują pustkę. Dlatego można mieć wątpliwości co do istnienia odgórnego sensu, identycznego dla wszystkich ludzi. Zarówno w „Szewczyku”, jak i we wspomnianym wcześniej utworze, poeta pokazuje, że każdy, poprzez działanie, sam nadaje sens swojej egzystencji.

W swoich wierszach Leśmian nie unika także tematu Boga. Stwórca nadał światu określony kształt, zaprowadził porządek. W ”Dusiołku” pada pytanie o sens istnienia zła, o przyczynę i cel jego obecności na świecie. Są to wyrzuty pod adresem Najwyższego, jednak nie otrzymujemy na nie żadnej odpowiedzi. Bohater „Szewczyka” szyje buty dla Boga. Chce w ten sposób złożyć podziękowanie za sam fakt, że istnieje. Stwórca w wierszach Leśmiana jest na pewno ponad człowiekiem, jednak nie jest to obraz wyidealizowany.

Sama kreacja istot ludzkich w utworach tego poety jest także ciekawym zagadnieniem. Człowiek jest kruchy, nieco zagubiony w ogromie otaczającego świata. Rozdarty między kulturą a sferą pierwotnych popędów. Jego życie ma sens tylko wtedy, kiedy sam go mu nada.

Twórczość Bolesława Leśmiana można uznać za szczególną. Poeta odróżnia się nie tylko stylem, ale także podejmowanymi przez siebie tematami oraz dojrzałością z jaką je omawia.