Ferenc Molnar „Chłopcy z Placu Broni” - Motyw przyjaźni w „Chłopcach z Placu Broni”. Opracowanie

Powieść Ferenca Molnara pod tytułem „Chłopcy z Placu Broni” to wspaniała historia młodych chłopców, którzy dorastając, odkrywają świat niezwykłych wartości. Książka ta jest jedną wielką pochwałą honoru, odwagi oraz jakże ważnej dla wszystkich bohaterów przyjaźni.

To właśnie ona związuje głównych bohaterów ze sobą. Dobrze czują się w swoim towarzystwie, wiedzą że mogą na siebie liczyć. Najbardziej charakterystycznym przykładem przyjaźni w książce Ferenca Molnara jest więź pomiędzy Janoszem Boką a Erno Nemeczkiem. Nemeczek darzy starszego kolegę i przywódcę chłopców z Placu Broni bezgranicznym zaufaniem. Jest to dla niego idol, a jednocześnie starszy brat. Nemeczek w każdej sytuacji słucha się Boki, bez szemrania słucha jego rozkazów, wierzy w mądrość starszego kolegi.

Boka nigdy nie pozostawia Nemeczka samemu sobie i jako jedyny spośród wszystkich bawiących się na Placu Broni, opiekuje się młodym szeregowcem, najmłodszym przyjacielem. Pozostaje przy nim, gdy przeziębiony Ernest umiera. Przewodniczący bardzo to przeżywa, jest wzruszony: „Zdawał sobie sprawę, że to już koniec, że za chwilę… Przestało się liczyć iż jest wodzem zwycięskiej armii, nie wstydził się, że po raz pierwszy przestał panować nad sobą, że szlocha jak dziecko, i przejęty wielkim żalem, powtarzał przez łzy: - Mój mały… mój drogi przyjacielu… mój drogi, kochany, mały kapitanie”.

Jak ważną wartością dla chłopców jest przyjaźń może też powiedzieć nam sytuacji z Gerebem. Kiedy Boka i Nemeczek podsłuchują rozmowę Gereba z Czerwonymi Koszulami, nie mogą uwierzyć, że wśród szeregów chłopców z Placu Broni był zdrajca. Są bardzo rozczarowani, jednak nie mówią o hańbie dawnego przyjaciela nikomu z grupy. Prawda sama wychodzi na jaw niedługo potem.

Gereb próbuje odzyskać zaufanie kolegów, przekonuje najróżniejszymi argumentami przewodniczącego, jednak ani Boka, ani nikt inny nie jest mu w stanie od razu wybaczyć, uwierzyć, że mówi najprawdziwszą prawdę. „Ale Gereb nie ruszał się. - Słuchaj, Boka - powiedział - ja już wiem, że dowiedziałeś się o wszystkim. Na pewno wszyscy wiecie, że przeszedłem na stronę czerwonych koszul. Ale teraz jestem tu nie jako szpieg, lecz jako przyjaciel. Boka odezwał się cichym głosem: - To wykluczone, ty już nie możesz być naszym przyjacielem”.

Gerebowi zostaje przebaczone, kiedy ten w długim liście do chłopców z Placu Broni przyznaje się do winy i pokazuje, że zależy mu na powrocie do grupy. Z początku nie cieszy się zaufaniem kolegów, zostaje pozbawiony swojej rangi i jest szeregowcem, ale podczas bitwy o Plac Broni wykazuje się odwagą, wydziera czerwonym koszulom chorągiewkę przyjaciół.

Specyficznym rodzajem przyjaźni jest więź między Kolnayem a Barabaszem. Ci dwaj chłopcy ze Związku Kitowców kłócą się ze sobą od samego początku i właściwie nie ma końca ich wieczna walka szczególnie o prezesostwo. Gdy Kolnay dopuszcza się zaniedbania obowiązków (nie żuje kitu, co doprowadza do tego, że kit zasycha), Barabasz wytyka mu wszystkie błędy.

Jednak tak naprawdę potrafią ze sobą dojść do porozumienia. Godzą się ze sobą na miejscu, w którym Nemeczek pobił na łopatki Feriego - wroga z czerwonych koszul. Jest to bardzo znaczące miejsce i sytuacja. Tym samym Kolnay i Barabasz uświęcają Plac Broni, miejsce śmierci bohatera i ich przyjaciela zarazem - Erno Nemeczka.

Przyjaźń w „Chłopcach z Placu Broni” to jedna z najważniejszych wartości, które zostają wychwalane pod niebiosa na kartach całej książki Ferenca Molnara. W imię przyjaźni chłopcy są w stanie zrobić wiele. Poświęcają się jeden drugiemu, bez wahania, narażając własne życie.