Seweryna Szmaglewska - biografia, życiorys

Seweryna Szmaglewska to polska pisarka, urodzona 11 lutego 1916 roku w Przygłowie, niedaleko Piotrkowa Trybunalskiego.

Uczyła się w Studium Społeczno-Oświatowym Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie, a później studiowała na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, następnie – także na Uniwersytecie Łódzkim.

Od 1942 roku była więźniarką obozu koncentracyjnego w Auschwitz, gdzie przebywała trzy lata. W czasie niemieckiej okupacji była działaczką podziemia. Po drugiej wojnie światowej zamieszkała w Łodzi. Po pewnym czasie przeniosła się do Warszawy.

Szmaglewska to jedyna Polka, która zeznawała w Procesie Norymberskim.

Napisała „Dymy nad Birkenau” w 1945 roku, „Łączy nas gniew” w 1955, „Zapowiada się piękny dzień” w roku 1960, „Krzyk wiatru” w 1965.

W 1953 roku została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi, w 1960 – Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Kolejne odznaczenia dostała w 1978 roku; był to Order Sztandaru Pracy I klasy. Otrzymała także Nagrodę I stopnia Ministra Kultury i Sztuki za całokształt twórczości literackiej, w szczególności za „Dymy nad Birkenau” i „Niewinnych w Norymberdze” w 1973 roku, a także Nagrodę specjalną Kwatery Głównej ZHP za powieść „Nowy ślad Czarnych Stóp” w roku 1979.

Zmarła 7 lipca 1992 roku w Warszawie.