Czesław Miłosz „Słońce” - interpretacja i analiza wiersza

Utwór zatytułowany „Słońce” porusza problem ludzkiego życia. Miłosz w sposób niezwykle subtelny, a nawet tajemniczy ukazuje historię człowieka, który stąpa po ziemi dzięki komuś, kto opiekuje się nami z góry.

Wiersz ten jest krótki. Zbudowany z trzech strof, z których każda posiada cztery wersy. Odnajdujemy rymy regularne, naprzemienne, które możemy przedstawić jako abab. Uważam, że nie brak tutaj środków artystycznych, ale na największą uwagę zasługuje ogólna wymowa utworu. Słońce to nic innego jak Bóg, którego Miłosz przedstawia w tak poetycki sposób.

Na pierwszy rzut oka wydaje się, że podmiot liryczny wychwala i podziwia przyrodę, a w szczególności słońce. Daje ono wspaniałe promienie i ciepło, dzięki niemu możliwe jest życie na ziemi. Jednak opis, jaki został w utworze zastosowany sugeruje, że słońce jest czymś więcej niż tylko astrologicznym obiektem. To właśnie ono daje nam barwy, tysiące kolorów choć samo jest ich pozbawione. Kolory można interpretować tutaj jako chwile życia ludzkiego.

Czasami wszystko układa się po naszej myśli i widzimy świat „ w jasnych barwach”, kiedy indziej zaś otacza nas szarość i pustka. Każda rzecz i...