Irena Jurgielewiczowa „Ten obcy” - refleksje po przeczytaniu książki

Książka Ireny Jurgielewiczowej pod tytułem „Ten obcy” to powieść o młodzieży dla młodzieży. Napisana została w roku 1961. Od razu stała się jedną z najpopularniejszych książek młodzieżowych. Na stronach tej ciekawej lektury odnajdujemy wspaniałą przygodę, jakiej świadkami i uczestnikami jest paczka przyjaciół: Ula Zalewska, cioteczni bracia Marian Pietrzyk, Julek Miler oraz Pestka Ubyszówna. Pewnego lipcowego dnia na wyspie – tajemnej skrytce bohaterów - pojawia się nieznajomy imieniem Zenek.

To wydarzenie zmienia życie wszystkich bohaterów, chociaż jeszcze o tym nie wiedzą. „Ten obcy” to lektura dla wszystkich. Prezentuje najróżniejsze postawy życiowe, jest kalejdoskopem problemów, z jakimi często przychodzi nam się borykać. Jurgielewiczowi nie daje nam gotowych rozwiązań, czy recepty na szczęście, ale pokazuje co można zrobić, aby nie pogłębiać własnych problemów. Przede wszystkim nie można od nich uciekać, omijać jak robi to Ula. Należy mówić o nich otwarcie.

Pisarka pokazuje świat skomplikowanych uczuć wewnętrznych, które dotyczą nas osobiście. Opowiada więc o trudnej sytuacji Uli, która zmuszona jest „odkrywać” swojego ojca jako nastoletnia dziewczyna. Przez to nie potrafi się z nim dogadać, czuje się zagubiona. Jest tu również przybysz o imieniu Zenek, który ucieka z domu rodzinnego, bo nie może wytrzymać mieszkania z ojcem alkoholikiem. Zenek uważa, że skoro ojciec sięga po alkohol i bije go nieustannie, to znaczy, że go nie chce. Każdy na swój sposób próbuje na nowo ułożyć sobie życie.

„Ten obcy” to opowieść o końcu i początku. Gdy jedno się kończy, zawsze pojawia się szansa na nowy start. W przypadku Zenka będzie to możliwość życia ze swoim wujkiem Antosiem, który zajmuje się budową mostu. Dla Uli będzie to sposobność zbudowania na nowo relacji ze swoim ojcem. Jedynie przyszłość może przynieść odpowiedzi na wiele trudnych pytań. Autorka zadaje sobie trud wnikania w głębię psychiki młodego człowieka. Wnikliwie ją analizuje. „Ten obcy” poza tym, że jest ciekawą lekturą, pozostaje jednocześnie wspaniałym studium psychologicznym.

Jurgielewiczowi nie pomija również zagadnień związanych z przyjaźnią. Autorka wyśmienicie opisuje zdarzenia prowadzące i sprowadzające głównych bohaterów do jednego punktu – Zenka Wójcika. Jesteśmy świadkami rodzącej się pomału przyjaźni – trwałych jej więzów, które będą dla bohaterów dziedzictwem na całe życie.

Pisarka w sposób obrazowy pokazuje, że dzięki olbrzymiej sile miłości i przyjaźni można pokonać największe zło świata – ból. Ula pokonuje swoje problemy dzięki Zenkowi i przyjaciołom z paczki. Historia „Tego obcego” to interesująca wakacyjna przygoda, która w życiu bohaterów zmienia niemal wszystko. Razem z Marianem, Julkiem, Pestką i Ulą przeżywamy wspaniałą przygodę. Obserwujemy, jak rodzą się w nich nowe uczucia, jak pomagają sobie nawzajem i innym. Uczą się dorosłości.

Razem z nimi przeżywamy chwile ciężkie, smutne, jak i te komiczne, radosne. Bohaterowie książki są niezwykle sympatyczni. Łagodnie wprowadzają nas w świat zabawy i rzeczy poważnych. Pokazująnam swoje problemy. Szybko w nich odnajdujemy samych siebie. Są nam dzięki temu bliscy, wczuwamy się w ich sytuację, ciesząc się wraz z nimi i smucąc, śmiejąc się i płacząc.

„Ten obcy” Ireny Jurgielewiczowej to niepowtarzalna zachęta do oderwania się od spraw życia codziennego. Książka ta to idealne rozwiązanie na zimowe lub deszczowe wieczory. Lekturę czyta się jednym tchem. Napisana jest prostym, przystępnym w odbiorze językiem. Nie musimy się wysilać intelektualnie, aby zrozumieć dokładnie, co chce przekazać nam autorka. Odpowiedzi na wszystkie nasze pytania zawarte są w tekście. Polecam przeczytanie tej wartościowej pozycji książkowej.