Jarosław Iwaszkiewicz „Ikar” - znaczenie tytułu dla interpretacji opowiadania. Opracowanie

Tytuł opowiadania Iwaszkiewicza nawiązuje do greckiego mitu o upadku Ikara oraz do obrazu niderlandzkiego malarza Pietera Bruegla „Pejzaż z upadkiem Ikara”. Tytuł ten sugeruje mitologiczną tematykę opowiadania.

Wydarzenia opisane przez Iwaszkiewicza mało mają wspólnego z ucieczką Ikara i jego ojca Dedala z wyspy Krety, skąd obaj umykali królowi Minosowi. „Ikar” Iwaszkiewicza to młody warszawianin, nazwany przez narratora opowiadania „Michasia”. Jego rzeczywistość to nie starożytna Grecja, lecz Warszawa czasu II wojny światowej, miasto okupowane przez Niemców. „Michaś” nie ma u ramion skrzydeł, ma natomiast książkę, która staje się powodem jego osobistej tragedii.

Obserwowany przez narratora opowiadania zaczytany chłopiec przypadkiem zostaje niemalże potrącony przez gestapowską karetkę. Z samochodu wysiadają Niemcy, legitymują chłopca i zabierają go ze sobą.

Narrator wie, że chłopiec najprawdopodobniej nie wróci już nigdy do domu i rodziców. Przeraża  jednak przede wszystkim fakt, że tragedia „Michasia” nie została przez nikogo zauważona.

Niewiele punktów wspólnych możemy dostrzec pomiędzy historią młodego warszawiaka a losem mitologicznego Ikara. Kluczem do zrozumienia tej paraleli jest obraz Bruegla, w którym rozgrywa się podobna tragedia. Ikar ginie w morzu, a wokół niego wieśniacy zajmują się swoimi codziennymi sprawami. Śmierć  nie odciąga nikogo od pracy, staje się sprawą błahą i niewartą zachodu. Stąd właśnie nawiązanie Iwaszkiewicza do mitu.

Tytuł opowiadania przydaje mu wymiaru tragizmu; jest niezwykle trafny, ponieważ rozszerza skojarzenia czytelnika i uzupełnia znaczenie całości utworu.