Henryk Sienkiewicz - biografia, życiorys
JUŻ 9902 WYPRACOWANIA W BAZIE!
- 4914 wypracowanie - Język polski
- 1594 wypracowanie - WOS
- 2021 wypracowanie - Historia
- 787 wypracowanie - Religia
- 528 wypracowanie - Język angielski
- 58 wypracowanie - Język niemiecki
Henryk Sienkiewicz to pierwszy polski laureat Literackiej Nagrody Nobla, twórca barwnej galerii typów szlacheckich z imć panem Zagłobą na czele. Wielki prozaik tworzący „ku pokrzepieniu serc”. Społecznik i publicysta.
Urodzony (1846 r.) w Woli Okrzejskiej na Podlasiu w zubożałej rodzinie ziemiańskiej, od 1855 r. mieszka w Warszawie. Studiuje w Szkole Głównej w Warszawie oraz po jej zamknięciu także na Uniwersytecie Warszawskim. Początkowo zapisuje się na medycynę, potem na prawo (1866-69) i literaturę (od 1871). Żadnego z kursów nie zakończy złożeniem egzaminów końcowych.
W 1869 debiutuje jako publicysta w „Przeglądzie Tygodniowym”, gdzie zamieszczona zostaje jego recenzja na temat sztuki teatralnej. Wcześniejsza próba opublikowania wierszowanego utworu „Sielanka” w „Tygodniku Ilustrowanym” w 1667 r. zakończyła się niepowodzeniem. Początkowa porażka miała jednak być mało istotna dla rozwoju przyszłej kariery pisarskiej i publicystycznej. Podczas trwającej przez wiele lat działalności na niwie publicystyki współpracuje m.in. z „Tygodnikiem Ilustrowanym”, „Niwą” (cykl „Wiadomości bieżące”) i „Gazetą Polską” (cykl „Chwila obecna”) – w dwu ostatnich używając pseudonimu „Litwos”. Twórczość literacką rozpoczyna satyrycznymi nowelami zebranymi w „Humoreskach z teki Worszyłły”, gdzie podejmuje aktualne tematy społeczne. W wielu z 40 napisanych nowel głównymi bohaterami czyni dzieci, aby tym bardziej podkreślić ważność przedstawianych problemów, np. „Z pamiętnika poznańskiego nauczyciela”, „Janko Muzykant”. W tym samym roku publikuje także swoją pierwszą powieść pt.: „Na marne”.
W okresie od 1876 do 1878 r. pracuje jako zdalny korespondent „Gazety Polskiej” w Ameryce. W tym czasie powstają wysoce cenione felietony, ukazujące się w „Gazecie” jako Listy z podróży do Ameryki. Przez jakiś czas pisarz przebywa potem także w Paryżu i Londynie. Nie jest to jedyna okazja do poznawania odmiennych kultur. W ciągu swojego życia noblista odbywa wiele podróży nie tylko po Europie i Azji, ale także tych bardziej egzotycznych, np. wyjazd na safari do Zanzibaru w 1890 r.
Przez pewien czas Sienkiewicz przeżywa fascynację naturalizmem (pobyt we Francji), co przekłada się także na nową jakość jego pisarstwa (np. „Janko Muzykant”), a także staje się powodem napisania szkiców teoretycznoliterackich: „O naturalizmie w powieści”, „O powieści historycznej”, „Listy o Zoli”.
Od 1880 r. pracuje nad „Ogniem i mieczem”, książką inicjującą cykl, który przyniesie mu prawdziwą popularność. Powieść będzie ukazywać się w odcinkach w Warszawie w „Słowie” oraz w krakowskim „Czasie”. Cała trylogia, mimo nieścisłości historycznych, żywo oddziaływać będzie na wyobraźnię czytelników. Fikcyjne postacie do tego stopnia zawładną sercami odbiorców, iż na fali popularności powstawały uliczne performance, inscenizacje teatralne wybranych fragmentów powieści, zaś sam Sienkiewicz zasypywany był listami z prośbami o niezwłoczne napisanie kontynuacji. Równie wielkim sukcesem okaże się powieść z życia pierwszych chrześcijan „Quo vadis” (1895-96), barwni „Krzyżacy” (1900) oraz powieść dla młodzieży „W pustyni i w puszczy” (1912). Wreszcie uhonorowaniem całej bogatej twórczości pisarza jest przyznanie mu Nagrody Nobla w 1905 r. Staje się tym samym pierwszym polskim noblistą w dziedzinie literatury, a drugim po nagrodzonej w 1903 r. Marii Skłodowskiej- Curie.
Warto pamiętać, iż Sienkiewicz mimo osiągnięcia wielkiej sławy i roli niekłamanego celebryty ówczesnych czasów, nie zapominał o szczytnych hasłach organicznikowskich pojawiających się także na kartach jego dzieł. Pisarz utworzył fundusz wspierający ubogich artystów. Był fundatorem sanatorium dla dzieci chorych na gruźlicę. Należał do Komitetu Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce, był prezesem Warszawskiej Kasy Przezorności dla Literatów i Dziennikarzy. Aktywnie wspierał wiele akcji charytatywnych, nie skąpiąc ani własnych środków pieniężnych ani cennego czasu.
Umiera w Szwajcarii w Vevey jesienią 1916 r. W 1924 r. ciało pisarza zostaje sprowadzone do Polski i złożone w Bazylice Archikatedralnej św. Jana w Warszawie. W Oblęgorku, majątku przyznanym pisarzowi za zasługi w 1900 r., mieści się obecnie muzeum poświęcone pamięci Henryka Sienkiewicza.
Na podstawie prozy pisarza powstało wiele adaptacji filmowych, m.in.: A. Forda „Krzyżacy” (1960), J. Hoffmana „Potop” (1974) oraz „Ogniem i mieczem” (1999), a także wiele seriali telewizyjnych.
Podobne wypracowania do Henryk Sienkiewicz - biografia, życiorys
- Juliusz Słowacki, Jan Lechoń - „Grób Agamemnona” - analiza porównawcza dwóch tekstów poetyckich
- Juliusz Słowacki „Balladyna” - groteska w utworze
- Henryk Sienkiewicz „Janko Muzykant” - problematyka noweli
- Miron Białoszewski „Pamiętnik z powstania warszawskiego” - życie w nieludzkim świecie. Opis
- Mark Twain „Pamiętniki Adama i Ewy” - obraz Boga w utworze Twaina
- F.H. Burnett „Tajemniczy ogród” - opowiadanie o pobycie Mary Lennox w posiadłości
- Leon Wyczółkowski „Siewca” - opis obrazu, interpretacja
- Sylvia Plath - biografia, życiorys
- Historia wojny trojańskiej - streszczenie
- „Pieśni o Rolandzie” jako epos rycerski
- Zagadka kobiecości - Charakterystyka Małgorzaty z „Mistrza i Małgorzaty” Bułhakowa i innych bohaterek
- Józef Ignacy Kraszewski „Stara baśń” - obyczaje słowiańskie obecne w utworze - opis, opracowanie
- Astrid Lindgren „Bracia Lwie Serce” - opracowanie, interpretacja
- Kazimierz Moczarski - biografia, życiorys
- Tolkien „Hobbit” - charakterystyka Bilba Bagginsa
- Artyzm „Wesela” Stanisława Wyspiańskiego
- Jan Andrzej Morsztyn „Cuda miłości” - interpretacja i analiza wiersza
- Tadeusz Boy-Żeleński „Znasz li ten kraj” - recenzja książki
- „Krzyżacy” jako powieść historyczna
- Krytyka wad ludzkich w satyrach Ignacego Krasickiego