Anotni Czechow „Bezbronna istota” - charakterystyka bohaterów utworu

Głównym i najbardziej charakterystycznym bohaterem utworu „Bezbronna istota” Antoniego Czechowa jest Szczukina, kobieta, która szuka pomocy u najróżniejszych urzędników. Jak na samym wstępie tłumaczy, jej męża - asesora kolegialnego w czasie pięciomiesięcznej choroby zwolniono bez żadnych tłumaczeń, mało tego z wypłacanej mu pensji potrącono mu dwadzieścia cztery ruble trzydzieści sześć kopiejek. Jej mąż pracował w wydziale wojskowo-lekarskim, natomiast Szczukina, aby wyjaśnić sprawę, udała się do banku.

Bohaterka opowiadania to bardzo sprytna kobieta, która od samego początku w czytelnika wzbudza nie litość, ale antypatię. To stara przekupka, wyłudzająca pieniądze, do jakiekolwiek tylko urzędu się uda. Nikt i nic nie jest jej w stanie przetłumaczyć, że nie przyszła do miejsca, do którego powinna, bo znajduje się w banku, a nie w wydziale wojskowo-lekarskim. Swoim zachowaniem doprowadza do skrajnego załamania nerwowego nie tylko urzędnika Kistunowa, ale i pozostałych pracowników banku. Po jej wyjściu wszyscy muszą zażyć krople na uspokojenie.

Pod płaszczem pozorów (mówi o sobie samej, że jest „bezbronną istotą”) ukrywa prawdziwą siebie. Sama przypadkowo wyznaje, że ma sprawy sądowe z lokatorami, którym wynajmuje pokoje, że sięga po pieniądze wszędzie, gdzie tylko może, nie wstydząc się faktu, że je wyłudza. Nawet jej mąż mówi jej, aby zostawiła w spokoju tę sprawę, ale ona w znacznie lepiej: - On, Wasza Ekscelencjo, nic nie wie i tylko powtarza ciągle w kółko: - >>Nie twoja sprawa, wynoś się!…<< - A czyjaż to sprawa?!… Przecież na moim karku siedzi!”.

Kobieta bierze sprawy w swoje ręce, jest irytująca, nie chce poddać się bez wygranej. Najwyraźniej wie, że prędzej dostanie pieniądze, niż ona się podda, gdyż jak sama opowiada, wcześniej była już w innych pięciu miejscach, gdzie zawracała urzędnikom głowę. Szczukina udaje „bezbronną istotę” tylko po to, aby grać na uczuciach urzędników, co nie bardzo jej wychodzi, bo jest zbyt natarczywa. Próbuje przegadać pracowników banku. To hipokrytka, która wypróbuje wszystkich dróg, aby dostać upragnione pieniądze. Jest na tyle mądra, przebiegła i sprytna, że przychodzi do wszelkich urzędów z wymaganymi dokumentami. Kiedy wreszcie bezradny urzędnik daje jej pieniądze, ta nadal wyczekuje, chce nawet, aby Kistunow przyjął jej męża na posadę. Przy tym wszystkim uśmiechnęła się zalotnie, i czekała na niego jeszcze potem około dwóch godzin w przedpokoju. To kobieta, która nie daje za wygraną.

Kolejnym bohaterem „Bezbronnej istoty” jest pracownik banku Kistunow. Jego zadaniem w banku jest rozpatrywanie wniosków wszystkich petentów. To gorliwy pracownik, gdyż nawet pomimo choroby (choruje na podagrę), przychodzi do pracy. Pracuje jednak tak, jakby ktoś go do tego zmuszał. Kiedy spotyka Szczukinę, odsyła ją do innego urzędnika raz po raz tłumacząc, że nie może jej pomóc w kwestii pieniędzy, gdyż Szczukina przyszła nie tutaj, gdzie trzeba. W banku niczego nie załatwi. Aby mieć ją z głowy, odsyła ją do kolejnego urzędnika. Potem jednak, kiedy słyszy jej krzyki, wychodzi z biura i dla świętego spokoju płaci Szczukinie pieniądze.

Kistunow jest przykładem typowego urzędnika, który woli zapłacić, żeby tylko pozbyć się problemu. To, iż tak bardzo przejmuje się pracą z pewnością również rzutuje na jego zdrowie. Niemniej jednak to osoba, która ukrywa wszystko pod płaszczem pozorów. Nie chce, żeby z krzyków Szczukiny zrobiła się afera, więc woli sprawę załatwić po cichu, bez robienia awantur i niepotrzebnych scen. Poza tym żal mu innych współpracowników, którzy również muszą użerać się z natarczywą petentką. Można by powiedzieć, iż w opowiadaniu Czechow chciał przekazać, że „trafił swój na swojego”.