Człowiek renesansu to... - system wartości człowieka renesansu

Nawet dzisiaj określenie kogoś „człowiekiem renesansu” budzi jak najbardziej pozytywne odczucia. Oznacza postać o szerokim spektrum uzdolnień i zainteresowań, nawet w nieprzystających do siebie dziedzinach (np. matematyka i humanistyka). A jak to było z ludźmi, którzy żyli w epoce renesansu? Jak wyglądał ich system wartości?

Renesans był okresem, który wyciągnął człowieka z mroków średniowiecza, w którym nawet twórcy nie podpisywali swoich dzieł, ponieważ powstawały one na cześć Boga. Na skutek tego przełomu to właśnie ludzie stali się kreatorami o wielkich zdolnościach. Zaowocowało to rozwojem wielu gałęzi sztuk i zamiłowaniem do estetycznych form. Zmiana ta wywarła wielki wpływ na ludzi żyjących w tamtym okresie.

Wykształcenie stało się czymś bardzo pożądanym. Wszechstronne zainteresowania pozwalały zmieniać świat i dostosowywać go do ludzkich potrzeb. Przykładem może być choćby architektura, w której nastąpiło odejście od strzelistego gotyku (czym wyższe budowle, tym bliżej Boga) do form harmonijnych i spokojniejszych. Tematem malarstwai rzeźby przestały być sceny sakralne. Pojawiły się pierwsze portrety, czego przykładem mogą być dzieła Leonarda da Vinci - „Mona Lisa” i „Dama z gronostajem”.

Skoro w centrum zainteresowań stanął człowiek, znaczyło to, że powszechnie pożądane jest to, co z nim związane. Bardzo cenioną umiejętnością stało się dostarczanie rozrywki. Można było czynić to na różne sposoby - teatr, muzyka, malarstwo itp. Renesansowi humaniści przywoływali hasło powstałe w starożytności: „człowiekiem jestem i nic co ludzkie nie jest mi obce”. Słowa te najdoskonalej oddawały istotę tej epoki.

Człowiek renesansu musiał odznaczać się szerokimi horyzontami. Najlepiej było, jeśli znał podstawowe pojęcia z każdej nauki, dysponował jakimiś talentami artystycznymi i biegle władał kilkoma językami. Już wtedy świat stawał się mniejszy i konieczne było porozumienie między ludźmi wywodzącymi się z odmiennych kultur.Doskonałym przykładem może być wspominany wcześniej Leonardo da Vinci, który nie ograniczał się tylko do malarstwa i rzeźby. Przecież powszechnie znane są jego wysiłki skierowane ku stworzeniu pierwszej maszyny latającej.

Renesans był epoką gwałtownego rozwoju życia naukowego. Dotychczas było ono blokowane przez kościół katolicki, który w ten sposób zapewniał sobie posłuszeństwo wiernych. Kiedy w centrum, zamiast Boga, pojawił się człowiek, powstały nowe prądy filozoficzne i sposoby patrzenia na świat. Nie oznacza to jednak, że zupełnie zapomniano o Stwórcy. Można powiedzieć, że od tego czasu zaczęto żyć w harmonii z Najwyższym. Bóg przestał być siłą dominującą, ale nadal był wartością licząca się w ludzkim życiu,o czym mogą świadczyć chociażby „Pieśni” Jana Kochanowskiego.