Adam Mickiewicz „Pan Tadeusz” - opis Soplicowa

Soplicowo to rodzinna posiadłość głównych bohaterów „Pana Tadeusza”, która znajduje się na Litwie.  Piękny dworek zbudowany z drewna był własnością rodu Sopliców.  Położony był na pagórku przy lesie. Obok niego stała stodoła, w której przechowywano siano i zboże. Do dworku prowadziła brama, która była ciągle otwarta, co świadczyło o gościnności gospodarzy.

Dworek w Soplicowie był rodzinnym domem Tadeusza, który wraca do rodzinnej miejscowości z miasta, gdzie skończył szkołę. Od jego wyjazdu nic wewnątrz domu się nie zmieniło. Szczególnie obrazy, które młodzieniec opisuje:

„I też same portrety na ścianach wisiały. / Tu Kościuszko w czamarce krakowskiej, z oczyma / Podniesionymi w niebo, miecz oburącz trzyma: / Takim był, gdy przysięgał na stopniach ołtarzów, / Że tym mieczem wypędzi z Polski trzech mocarzów / Albo sam na nim padnie. Dalej w polskiej szacie / Siedzi Rejtan żałośny po wolności stracie, / W ręku trzyma nóż, ostrzem zwrócony do łona, / A przed nim leży Fedon i żywot Katona. / Dalej Jasiński, młodzian piękny i posępny, / Obok Korsak, towarzysz jego niedostępny, / Stoją na szańcach Pragi, na stosach Moskali, / Siekąc wrogów, a Praga już się w koło pali.”

Mieszkańcy przywiązywali dużą wagę do historii. Byli patriotami, stąd w ich domu tyle obrazów przedstawiających ważne dla Polski wydarzenia. W domu znajdował się również stary zegar, umieszczony w drewnianej szafie. Grał on Mazurka Dąbrowskiego.

Wokół domu znajdował się sad, który niegdyś zarośnięty był chwastami. Znajduje się tam mały ogródek ze ścieżkami między grządkami. Rosną tam kwiaty, trawa angielska i mięta. Rośliny są regularnie podlewane. Ogródek otoczony był drewnianym płotem, obok którego rosły stokrotki.

Soplicowo było więc niemal arkadią. Wśród pięknych, iście sielankowych krajobrazów było cicho i spokojnie. Dworek w Soplicowie był również wyrazem przywiązania do tradycji. Każdy zapewne chciałby spędzić tutaj chociaż trochę czasu.