Na stronie używamy cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich wykorzystywanie. Szczegóły znajdziesz w Polityce Prywatności.
unikalne i sprawdzone wypracowania

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska - wiersze o miłości. Pawlikowska-Jasnorzewska jako poetka miłości - opracowanie

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, Maria Pawlikowska-Jasnorzewska wiersze, Maria Pawlikowska-Jasnorzewska wiersze o miłości
pinakoteka.zascianek.pl

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska z pewnością należy do najbardziej charakterystycznych autorek w historii polskiej poezji. Często podejmowała w swoich wierszach temat miłości, którą zwykła przedstawiać w sposób szczególnie ciekawy. Spróbujmy się przekonać, jak to wielkie uczucie funkcjonowało w jej twórczości.

Na pewno bardzo interesująca jest jej metoda przedstawiania kobiet i ich wnętrza. To ujęcie całościowe, które ukazuje zarówno cielesność, jak i wnętrze płci pięknej. Bohaterki jej poezji chcą się podobać, są filuterne, potrafią kusić swoją słodką tajemnicą. Zarazem zdolne są do przeżywania prawdziwej i namiętnej burzy uczuć. Każde niepowodzenie miłosne to swego rodzaju koniec świata dla tak odczuwających kobiet. Dzięki temu odbiorca ma do czynienia z pełnym i bardzo zróżnicowanym sposobem obrazowania miłości.

Warto zwrócić uwagę na taki utwór jak „Miłość”. Ta zaledwie czterowersowa miniatura zawiera w sobie naprawdę wielką dozę uczucia. Jest to monolog kobiety, najprawdopodobniej porzuconej przez ukochanego. Jej słowa w bardzo subtelny sposób wyrażają smutek. „Lecz widać można żyć bez powietrza” – ta nieco zaskakująca puenta wskazuje na to, że chociaż to trudne, można żyć bez miłości. Oczywiście, jak się zdaje, jest w tym stwierdzeniu również trochę bezradnej przekory, również typowo kobiecej (Pawlikowska jest znawczynią żeńskiej psychiki).

Innym przykładem wielowymiarowego ukazania uczucia jest wiersz: „Moja miłość przeszła w wichr wiosenny”. Tym razem sytuacja poetycka jawi się jako bardzo dynamiczna i zmienna. Dominuje zasada synestezji, gdyż wiersz łączy w sobie liczne doznania zmysłowe. Miłość staje się wiosennym wiatrem, szaleństwo burzą, a rozkosz – dreszczem sennym. Te metamorfozy doskonale obrazują rozwój uczuć. Wszystko porównane jest do budzącej się wiosny, której towarzyszy urzekający zapach różanej kąpieli.

Poezja Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej pełna jest miłosnych uniesień. Niektórych odbiorców może to odstraszać, jednak kiedy przyjrzeć się bliżej sposobom, które służą artystce do wyrażania uczuć, można dostrzec liczne i przyjemne detale, delikatnie łaskoczące nasze zmysły. W dodatku uczucia są w jej poezji obrazowane w sposób wielopłaszczyznowy: są nie tylko stanem błogości dla duszy, ale także dla zmysłów. Jest jeszcze jeden wiersz, na który warto spojrzeć, mianowicie: „Z wielu powodów”. Kończy się on taką oto puentą: „Zaśnij, bo na cóż życie bez miłości". To zdanie chyba najtrafniej oddaje poglądy poetki.

Podobne wypracowania do Maria Pawlikowska-Jasnorzewska - wiersze o miłości. Pawlikowska-Jasnorzewska jako poetka miłości - opracowanie