Tadeusz Borowski „Opowiadania” - kultura w opowiadaniach Borowskiego

Życie w obozach koncentracyjnych nie miało wartości. Ludzie ginęli zagazowani, paleni w piecach krematoryjnych. Więźniom odbierano wszystko, począwszy od rzeczy materialnych, przez godność, po - życie. Żeby codzienności w obozach nadać pozorną normalność, pozwalano więźniom obcować ze szczątkową kulturą.

Na terenie obozu Oświęcimiu znajdowała się sala muzyczna, co niedzieli można było posłuchać koncertów symfonicznych. Grywać mogli tylko wyznaczeni do tego więźniowie, którzy na co dzień pracowali w kuchni i pchali wozy. Grywano uwerturę do Tonereda i utwory z Berlioza, ale też jakieś tańce fińskie. Obok tej sali była biblioteka, niedostępna dla wszystkich, mogły z niej korzystać tyko władze obozu. Bohater opowiadań mówił o tym bez żalu, gdyż z pewnych źródeł było mu wiadomo, że poza kilkoma kryminałami nie ma tam interesujących pozycji. Niedaleko była sala muzealna, a w niej kilka fotografii skonfiskowanych listów.

Ważnym dla mężczyzna miejscem był puff, czyli dom publiczny, w którym znajdowało się około piętnastu kobiet. Ich obowiązkiem było dostarczać uciech fizycznych. Kobiet pilnowała madame. Trzeba było przejść najpierw jej oględziny nim dotarło się na górę. Przed puffem wystawał zawsze tłum mężczyzn. Często...