Mój przyjaciel Muminek - Tove Jansson „Opowiadania z Doliny Muminków”

Muminek to bardzo sympatyczna i ciekawa postać. Razem z rodziną zamieszkuje miejsce, zwane Doliną Muminków. Ich dom jest bardzo ładny, o okrągłym kształcie, z gankiem z jednej strony, nakryty stożkowym dachem. Dolina jest piękna i zielona, latem można wypoczywać nad stawem, zimą natomiast Muminki śpią. W książce „Opowiadania z Doliny Muminków” bohaterowie budzą się przed wigilią, by uczestniczyć w przygotowaniach do świąt, a potem znowu zapadają w zimowy sen.

Muminek jest miły i uczynny, nigdy się nie złości ani nie wpada w gniew. Bardzo sympatycznie wygląda, chętnie zaprzyjaźnia się ze wszystkimi i robi to bezinteresownie, nie patrząc na korzyści, jakie mógłby mieć z przyjaźni. Gdyby Muminek był moim przyjacielem, byłbym najszczęśliwszą osobą na ziemi. Zawsze potrafiłby mnie pocieszyć w trudnych chwilach, pomóc w kłopocie. Urządzalibyśmy długie wyprawy i bawili się przez wiele godzin. Muminek nigdy nie wygląda na znudzonego ani rozdrażnionego, zawsze chętnie spieszy z pomocą.

Gdybym na przykład potrzebował pomocy w bardzo trudnym zadaniu domowym, od razu poszedłbym zapytać Muminka. Nie wątpię, że zgodziłby się mi pomóc. Rozumielibyśmy się bez słów – tak wrażliwa istota jak Muminek od razu wyczułaby mój zły nastrój, a z drugiej strony w jego towarzystwie zawsze byłoby mi raźniej. Nawet kiedy miałbym kiepski humor, wystarczyłaby chwila rozmowy z Muminkiem albo jego uśmiech, by od razu odzyskać radość życia i zapomnieć o fatalnym nastroju.

Dla Muminka przyjaźń bardzo wiele znaczy. Dowodzi tego historia z opowiadania o smoku. Muminek znalazł malutkiego smoka i chciał się z nim zaprzyjaźnić. Smok polubił jednak Włóczykija. Muminek długo nie mógł się z tym pogodzić, zabiegał o przyjaźń smoka, a kiedy się nie udało, wypuścił zwierzątko. Ta opowieść pokazuje bardzo ważną cechę głównego bohatera książki – zdolność do poświęceń. A to jest podstawą prawdziwej przyjaźni. Wystarczy sobie wyobrazić wspólną wyprawę do lasu – wędrujemy w gęstwinie i nagle potykam się o wystający korzeń i upadam ze skręconą nogą. Ktoś taki jak Muminek wiedziałby co zrobić, jak wezwać pomoc. Z drugiej strony dla tak wspaniałomyślnego przyjaciela ja też byłbym gotów na wiele poświęceń.

Muminek jest bardzo ciekawy świata, interesuje się tym, co dzieje się wokoło niego. Gdybyśmy się razem bawili, nigdy nie było by nudno. Zawsze znaleźlibyśmy jakieś ciekawe zajęcie, na przykład wyławianie dziwnych żyjątek ze stawu, zrywanie różnokolorowych liści, zgadywanie albo rozmyślanie o dalekich podróżach. Muminek jest bardzo uprzejmy, nie wyśmiewa się z innych, potrafi pocieszyć w nieszczęściu. Kiedy panna Migotka straciła część swojej grzywki, nadpalonej płomieniem świecy, Muminek powiedział, że podoba mu się bardziej w nowej fryzurze.

Myślę, że Muminek to idealny przyjaciel, niestety szkoda, że istnieje tylko na kartach powieści Tove Jansson...