Postacie biblijne: św. Józef - życiorys, patronat

Święty Józef był mężem i oblubieńcem Najświętszej Maryi Panny oraz opiekunem Jezusa. Wywodził z rodu Dawida, ale mimo wysokiego pochodzenia nie posiadał majątku. Utrzymywał rodzinę dzięki pracy jako stolarz i cieśla.

Gdy był zaręczony z Marią, przyszło mu zmierzyć się z wielką tajemnicą cudownego poczęcia. Wówczas Józef postanowił, że dyskretnie się usunie. Jednak został wprowadzony w tajemnicę przez anioła, po czym zabrał Maryję do swego domu w Nazarecie.

Udał się do Betlejem, ponieważ przeprowadzany był wówczas spis ludności, w którym uważał, że powinien uczestniczyć. Tam urodził się Jezus. Gdy tylko dziecku nadane zostało imię i przedstawiono go w świątyni, cała rodzina uciekła z Jezusem z powodu prześladowań. Schronienie znajdują w Egipcie.

Gdy Herod umiera, Święty wraca do Nazaretu. Jego obecność w Piśmie Świętym ostatni raz zanotowana jest w czasie pielgrzymki do Jerozolimy, gdzie wędrował z dwunastoletnim Jezusem. Prawdopodobnie zmarł wcześnie, jeszcze nim Jezus rozpoczął swe publiczne nauczanie.

W literaturze apokryficznej i tekstach Ojców Kościoła wychwalane są cnoty Świętego i jego wielkie powołanie jako ukochanego Maryi, żywiciela rodziny i wychowawcy Jezusa.

W kalendarzu liturgicznym dni jego święta to 19 marca oraz 1 maja. Józef jest patronem Kościoła powszechnego, wielu zakonów, Austrii, Czech, Hiszpanii, Kanady, Peru, Filipin, Portugalii, licznych diecezji i miast. Patronuje również małżonkom, rodzinom chrześcijańskim, ojcom, sierotom, cieślom, drwalom, robotnikom, rękodzielnikom, rzemieślnikom, wszystkich pracującym, uciekinierom. To także opiekun dobrej śmierci.

W literaturze apokryficznej Józefa przedstawia się z Dzieciątkiem Jezus na ręku, z lilią w dłoni. Jego atrybuty to narzędzia ciesielskie – siekiera, piła, warsztat stolarski oraz bukłak na wodę, kwitnąca różdżka (Jessego), kij wędrowca, lampa, winorośl, miska z kaszą.