Nowy Testament - Dzieje Apostolskie - streszczenie, opracowanie, wiadomości ogólne

„Dzieje Apostolskie” stanowią piątą księgę Nowego Testamentu, a ich autorstwo starożytność chrześcijańska przypisuje jednomyślnie św. Łukaszowi, o czym mówi pochodzący z II wieku „Fragment Muratoriego”. „Dzieje Apostolskie” zostały napisane przed rokiem 70, w latach 61-63, w czasie pierwszego uwięzienia św. Pawła. Dzieło prawdopodobnie powstało w Rzymie i opowiada o tym, jak nauka Chrystusowa rozprzestrzeniła się po całym świecie i znalazła swoich wyznawców, którzy niejednokrotnie poświęcali swe życie, by dać wyraz prawdzie, że Chrystus żył i działał.

Adresatem wypowiedzi świętego Pawła jest niejaki Teofil. Na wstępie autor informuje czytelnika, iż Jezus po swej męce złożył liczne dowody na to, że żyje, ukazywał się bowiem przez czterdzieści dni i nauczał, między innymi o tym, iż zostaną oni ochrzczeni nie wodą, ale w Duchu Świętym. Niedługo potem nastąpiło wniebowstąpienie Jezusa, po którym apostołowie wrócili do Jerozolimy, by dołączyć do reszty braci. Wtedy też wybrano Macieja na jedenastego apostoła.

Dalsza część „Dziejów...” ukazuje działalność apostołów, dzięki której przybywało wiernych wyznawców Jezusa, którzy stanowili jakby jedno serce i jedną duszę. Dzielili się bowiem wszystkim, dobra materialne mieli wspólne. Następnie apostołowie zostali zamknięci w publicznym więzieniu przez straż świątynną i saduceuszów, którzy zabronili im głoszenia Słowa Bożego. Po wyjściu z więzienia, apostołowie zostali napełnieni Duchem Świętym i nadal nauczali lud.

Święty Łukasz ukazał w „Dziejach Apostolskich” rozwój Kościoła oraz wiary chrześcijańskiej, która była umacniana uzdrowieniami dokonywanymi przez św. Piotra, nawrócenie Szawła (św. Pawła), śmierć pierwszego męczennika – Szczepana. Następnie opisane są trzy podróże misyjne św. Pawła, z których pierwsza obejmowała Cypr, druga, Macedonię i Achaję. Podczas trzeciej podróży Paweł trafia do Efezu, następnie do Grecji. Podczas wszystkich trzech podróży Paweł dokonuje wielu cudów, naucza i nawraca na wiarę Chrystusową rzeszę ludzi. Ten rozdział Pisma Świętego kończy historia uwięzienia Pawła, opis jego procesów oraz mów obronnych przed Feliksem, Festusem i królem Agryppą. Następnie Paweł wraca do Rzymu, gdzie przez dwa lata zostaje w mieszkaniu, w którym odwiedza go każdy, kto chce poznać bliżej Słowo Boże.