Neofaszyzm - geneza, charakterystyka, zagrożenia. Neofaszyzm w Polsce

Neofaszyzm jest ruchem politycznym nawiązującym do ustroju faszystowskiego. Ruch neofaszystowski istnieje w każdym kraju w Europie, także w Polsce. Geneza neofaszyzmu jest dosyć prosta – początkowo neofaszyzm zaczął werbować swoich zwolenników z różnego rodzaju subkultur młodzieżowych, odwołując się do haseł faszystowskich, rasistowskich i antysemickich. Podatny grunt neofaszyzm znalazł w muzyce, dzięki której zaczął docierać do coraz szerszej liczby młodzieży na całym świecie.

Pierwszym zespołem, który rozpoczął promowanie neofaszyzmu był zespół brytyjski Skrewdriver. Członkowie tego zespołu stworzyli ruch neofaszystowski o nazwie „Blood and Honour” („Krew i Honor” – nazwa nawiązująca do hasła hitlerowskich SS) Wkrótce popularność zespołu Skrewdriver rozprzestrzeniła się na całą Europę i niemal w każdym kraju zaczął powstawać ruch neofaszystowski, wsparty muzyką rockową, której odłam nazwany został RAC (skrót oznacza Rock Against Communism – Rock Przeciwko Komunizmowi). „Blood and Honour” stworzył swoje siatki we wszystkich krajach Europy, również w Polsce wydaje się podziemne pisma, organizuje manifestacje i rozdaje ulotki.

Neofaszyzm zaczął werbować młodych, sfrustrowanych ludzi, często bezrobotnych, niezadowolonych z obecnej sytuacji w kraju. Szerzące bunt hasła bardzo łatwo trafiały do psychiki młodego człowieka. Kult siły, dominacji białej rasy i nienawiść do innych jest podstawą tej idei.

Neofaszyzm dąży do odrodzenia się faszyzmu, eksterminacji lub też wygnania imigrantów, głosi supremację białej rasy. Neofaszyści poza działalnością publicystyczną i muzyczną, posiadają również swoje bojówki, zrzeszone wokół partii narodowych i nacjonalistycznych lub też organizacji terrorystycznych, takich jak np. Combat 18 (liczba 18 oznacza inicjały A.H. – Adolf Hitler). Neofaszyzm nawiązuje do hitleryzmu, ruchu Leona Degrelle i rasistowskiej eugeniki, głosi radykalny antykomunizm i zwalcza ustrój demokratyczny, w kwestiach religijnych zazwyczaj powołuje się na nordyckie mity. Jak słusznie zauważają badacze neofaszyzmu, znajduje on poparcie zwłaszcza w czasach kryzysu – jako radykalna i skrajna politycznie frakcja zyskuje poparcie społeczeństwa.

Organizacje terrorystyczne stanowią zagrożenie do dnia dzisiejszego. Co istotne, w Polsce również istnieje sekcja grupy Combat 18. Grupa ta, składająca się z członków „Blood and Honour”, przeprowadza co jakiś czas ataki na swoich wrogów. Niektóre organizacje monitorują rasistowskie wybryki neofaszystów i okresowo podają do wiadomości wydarzenia o podłożu rasistowskim. Obecnie prawo zabrania istnienia ruchu neofaszystowskiego, stąd też organizacje neofaszystowskie zmuszone są działać w podziemiu i bardzo często stosują bezprawne metody. W Polsce przykładem może być kilka stron internetowych, na których neofaszyści umieszczają dane i zdjęcia swoich wrogów politycznych. Co ciekawe, strona umieszczone są zwykle na serwerze amerykańskim, gdzie prawo nie przewiduje kar za działalność neofaszystowską.

Neofaszyzm stał się zagrożeniem terrorystycznym – ataki, mimo iż sporadyczne, są jednak coraz bardziej brutalne. Charakterystyczną cechą neofaszyzmu jest niechęć do demokracji, a także rewizjonizm historyczny. Neofaszyści negują istnienie obozów koncentracyjnych i powołują się na argumenty historyka Davida Irwinga, który również jest rewizjonistą, za co został wykluczony ze środowiska akademickiego i odsiadywał swój wyrok w więzieniu za negację holokaustu. Ruch neofaszystowski skazany jest więc na działalność nielegalną i terrorystyczną. Prawo zakazuje mu działania i surowo karze wszelkie przejaw dyskryminacji rasowej.

Polska konstytucja również zakazuje istnienia organizacji o charakterze faszystowskim. Charakterystycznym symbolem neofaszystów jest swastyka, krzyż celtycki i trystyka (symbol używany przez zwolenników Apartheidu – rasistowskiej polityki w RPA) W Polsce ruch neofaszystowski odwołuje się do symboli starosłowiańskich, panslawizmu i antysemickiej spuścizny filozofii Jana Stachniuka.