Ratyfikacja a zatwierdzenie - porównanie, charakterystyka

RATYFIKACJA

Ratyfikacja jest aprobatą, wspólną decyzją podjętą przez parlament czy inny organ do tego upoważniony do podpisania umowy międzynarodowej między danymi państwami. Ratyfikacja pozwala na unormowanie prawne współpracy międzynarodowej między państwami i stronami zainteresowanymi tą współpracą. Inicjatorem zazwyczaj jest prezes Rady Ministrów a decydentem prezydent, który może zwrócić się o opinię do parlamentu

Zazwyczaj tworzy się wtedy proces ratyfikacji, który w Polsce przechodzi dwuetapowo. 

Ratyfikacja odbywa się w sposób uroczysty i jest realizowana przez głowę państwa, może być nie do końca zrealizowana.

ZATWIERDZENIE

Zatwierdzenie umowy międzynarodowej oznacza wejście umowy w życie i obowiązywanie. Po uroczystej ratyfikacji, która ma raczej charakter uroczysty, następuje zatwierdzenie umowy przez zainteresowane strony i przez organy do tego uprawnione np. parlament, który akceptuje bądź nie daną ratyfikację.

Zatwierdzenie jest dalszym etapem, następującym po ratyfikacji. Jest wypadkową podjętej decyzji przez zainteresowane strony w umowie międzynarodowej. Obie strony potwierdzają swoją aprobatę i wcielają w życie jego zakres. Czasem zatwierdzenie odbywać się może na szczeblu pozapaństwowym o ile prezydent danego kraju wyrazi taką wolę, zatwierdzić może organ, który nie jest organem państwowym tylko uczestniczy w strukturze międzynarodowej. 

Tego typu decyzje regulowane są przez ustawę o umowach międzynarodowych z dn. 14 kwietnia 2000 r. 

Ratyfikacji i zatwierdzania umów międzynarodowych gwarantuje art. 12 i art. 13 tejże ustawy. 

Ratyfikacja i zatwierdzenie są niejako synonimami tej samej kwestii, przy czym ta pierwsza ma charakter wewnętrzny, teoretyczny i bardziej uroczysty, druga natomiast ma charakter praktyczny i w jasny sposób wprowadza umowę w życie.