Stan wyższej gotowości - definicja, charakterystyka, orzecznictwo

Stan wyższej konieczności jest stosowany w prawie karnym zgodnie z art.26 Kodeksu Karnego. Stan wyższej konieczności oznacza poświęcenie jednego dobra w ramach ratowania innego dobra kiedy zachodzi niebezpieczeństwo. Podczas niebezpieczeństwa zachodzi podejrzenie, że dobro które zgadzamy się ratować ma większą wartość niż to dobro, które poświęcamy.

Aby można było mówić o stanie wyższej konieczności muszą zostać spełnione następujące kryteria: musi istnieć realne zagrożenie, rzeczywiste, które w ocenie obiektywnej sytuacji kwalifikuje się do podjęcia takich działań, niebezpieczeństwo musi być natychmiastowe i działać bezpośrednio na osobę, która podejmuje decyzję w stanie wyższej konieczności. Zagrożenie powinno godzić w dobro, które jest prawnie chronione i podlega zabezpieczeniu prawnemu. Istotną rzeczą jest, że niebezpieczeństwo, które zmusza do stanu wyższej konieczności nie musi pochodzić od człowieka, może być też spowodowane przez zwierzę lub np. żywioły.

Czyn kwalifikujący się do stanu wyższej konieczności nie może wzbudzać jakichkolwiek wątpliwości, a więc musi być jedynym dostępnym rozwiązaniem w danej sytuacji. Wynika to z zasady tzw. subsydiarności czyli zasady prawnej, która charakteryzuje katolicką...