Polityka fiskalna państwa - definicja, charakterystyka, przykłady

Każde państwo potrzebuje okreslonych środków finansowych do sprawnego i efektywnego funkcjonowania. Polityką fiskalną nazywa się umiejętne kształtowanie budżetu państwa, poprzez zmiany strukturalne i proporcjonalne pomiędzy wpływami, czyli podatkami, cłami oraz wydatkami, na które składają się np. inwestycje państwowe, system subwencji. Jest to, najogólniej rzecz ujmując, szereg działań i mechanizmów oraz strategii ekonomicznych, które powinny zapewnić państwu dochody, które pokryją jak największą część deklarowanych przez nie wydatków.

Ważnymi elementami składowymi uprawiania polityki fiskalnej są np. kwestia bezrobocia (polityka ekspansywna), czyli zmiany w aktywności gospodarczej obywateli państwa w tzw. wieku produkcyjnym oraz inflacja (polityka restrykcyjna), której maksymalne ograniczenie leży w interesie każdego państwa aspirującego do osiągnięcia określonej stabilności finansowej.

Sprawnie prowadzona polityka fiskalna ma na celu przede wszystkim ustabilizowanie na satysfakcjonującym poziomie gospodarki narodowej, co możliwe jest do osiągnięcia np. poprzez wprowadzenie tzw. automatycznych stabilizatorów gospodarki tj. adekwatny do potrzeb system podatkowy (podatek progresywny, procentowy) czy system świadczeń socjalnych i zasiłków dla bezrobotnych.