Azyl a status uchodźcy - porównanie, opracowanie pojęć

Uchodźcą określa się osobę, która w obawie przed zagrożeniem ciążącym nad jego życiem, zdrowiem lub wolnością zmuszona jest opuścić zamieszkiwany przez siebie kraj. Ta przymusowa migracja często wynika z konfliktów zbrojnych bądź klęsk żywiołowych zaistniałych na danym terenie. 

Status uchodźcy jest regulowany Konwencją Genewską (dokładnie Konwencją Dotycząca Statusu Uchodźców) z 1951 roku. Dokument ten między innymi definiuje osobę uchodźcy. Stanowi on także podstawę ochrony jako może zostać mu udzielona. 

Najważniejszą zasadą związaną z uchodźcami jest reguła non-refoulement. Stanowi ona, iż w przypadku odmówienia nadania danej osobie statusu uchodźcy, nie można jej deportować do kraju, z którego uciekła w obawie przed niebezpieczeństwem czy prześladowaniem. 

Status uchodźcy przyznawany jest osobie, która udwodni, iż realna jest groźba prześladowania. Muszą być bowiem spełnione przesłanki wskazane w Konwencji  Genewskiej. 

Osobie uznanej za uchodźcę przyznany może zostać azyl. Polega on na udzieleniu schronienia na terenie danego kraju. Cudzoziemiec, któremu przyznany został azyl, nie może zostać poddany ekstradycji. 

Azyl jest zatem jedną z form ochrony, jaka może zostać nadana osobie o przyznanym statusie uchodźcy. 

Przesłanki nie przyznania statusu uchodźcy funkcjonują także przy odmowie udzielenia azylu. Są to między innymi: brak uzasadnienia prześladowania czy niebezpieczeństwa w kraju pochodzenia, oskarżenie o poważną zbrodnię (przeciwko ludzkości, pokojowi czy zbrodnię wojenną). Ochrona nie zostanie także przyznana osobie stanowiącą zagrożenie dla bezpieczeństwa kraju, do którego przybywa.