Felicjan Sławoj Składkowski - biografia, życiorys

Felicjan Sławoj Składkowski to premier II RP w latach 1936-1939, generał dywizji Wojska Polskiego, zawodu doktor nauk medycznych. Pełnił funkcje Ministra Spraw Wewnętrznych, Inspektora Oddziału Sanitarnego WP i szefa Administracji Armii. 

Urodził się 9 czerwca 1945 roku w Gąbinie jako syn sędziego. Uczęszczał do gimnazjum w Łowiczu, po maturze dostał się na medycynę na Uniwersytet Warszawski. Uczestniczył w manifestacjach niepodległościowych w stolicy, za co został osadzony w Pawiaku. 

Od 1905 roku należał do PPS-Frakcji Rewolucyjnej. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w szpitalu w Sosnowcu. Po wybuchu I wojny światowej dostał się do Legionów Polskich, w których służył jako lekarz, został mianowany porucznikiem lekarzem.

Podczas wojny polsko-bolszewickiej uczestniczył w walkach na froncie litewsko-białoruskim, został delegatem rządowym przy Polskim Towarzystwie Czerwonego Krzyża, następnie przeniesiono go do Szpitala Ujazdowskiego.

W momencie przewrotu majowego stał po stronie Piłsudskiego. Od maja do października był Komisarzem Rządu dla Warszawy, mianowanym przez generała Orlicz-Dreszera. 

Od czerwca 1930 roku był ministrem spraw wewnętrznych w rządzie Piłsudskiego. Przygotowywał dla niego materiały, które obciążały przywódców Centrolewu. Następnie podpisał nakazy aresztowania posłów osadzonych w twierdzy brzeskiej i był inicjatorem sfałszowanych tzw. „wyborów brzeskich”. 

Został posłem na sejm w 1930 roku, a następnie wiceministrem spraw wojskowych i szefem Administracji Armii. Od maja 1936 roku pełnił funkcję premiera RP i był jednocześnie ministrem spraw wewnętrznych. 

Stworzył oddziały odwodowe policji, które wyspecjalizowały się w rozbijaniu zgromadzenia. Opuścił Warszawę 7 września 1939 roku. W 1940 roku emigrował do Rumunii, a następnie do Turcji.

Od listopada do końca wojny przebywał w Palestynie, był szefem służb sanitarnych. Po wojnie wyjechał do Wielkiej Brytanii, tam też zmarł w 1962 roku.