Kryzys kubański (1962) - przebieg, skutki. Opracowanie

Wydarzenia toczące się od 15-18 października 1962 r. pomiędzy ZSRR a USA, a których areną była Kuba zostały nazwane kryzysem kubańskim. Sytuacja kryzysowa między ówczesnymi mocarstwami była elementem zmagań zimno wojennych, w tym przypadku efektem rywalizacji był stan podwyższonego ryzyka, którego przyczyną było dążenie ZSRR do rozmieszczenia na Kubie pocisków batalistycznych bezpośrednio zagrażających USA, sytuacja mogła zakończyć się konfliktem nuklearnym między NATO a Układem Warszawskim. Areną zmagań USA i ZSRR była Kuba, mały kraj zamieszkiwany przez 7 milionów ludzi. W 1959 r. władzę na Kobie przejął Ruch 26 Lipca na czele, którego stali Fidel i Raul Castro. W tym samym roku premierem został Fidel Castro. Castro rozpoczął nacjonalizację zakładów przemysłowych na Kubie, w lipcu 1960 r. znacjonalizował wszystkie posiadłości amerykańskie, zaczął współpracować z innymi krajami komunistycznymi w szczególności z ZSRR. Natomiast 3 stycznia 1961r. USA zerwało stosunki dyplomatyczne z Kubą. 9 marca 1962 r. połączono Ruch 26 Lipca z Komunistyczną Partią Kuby (KPK). 

Kuba pod władzą Castro była intensywnie wspomagana przez Związek Sowiecki i NRD. Dla sowietów Kuba byłą buforem umożliwiającym rozszerzanie komunizmu poprzez inicjowanie rewolucji w krajach Ameryki łacińskiej. Kuba pozostająca politycznym sojusznikiem ZSRR stwarzała zagrożenie dla USA i całego regionu. Amerykanie nie pozostali obojętni wobec zagrożenia wyrosłego nieopodal ich granic, zerwali wszelkie kontakt z Kubą, zaczęli wspierać emigracyjną opozycję kubańską. 

USA w 1961 r. zorganizowało zbrojną akcję, której celem było obalenie reżimu Castro, a którego autorami miała być emigracyjna opozycja kubańska. W akcji uczestniczyła armia uzbrojona przez Amerykanów, liczyła 1500 ludzi, działania opozycji zakończyły się klęską, która jedynie skutkowała zaognieniem stosunków między Kubą a USA. Fidel Castro poczuł się silnie zagrożony, receptą na jego sytuację miała być pomoc militarna od towarzyszy moskiewskich. Sowieci nie pozostawali obojętni wobec głosu Castro. Mianowicie ZSRR zdecydował się zainstalować na Kubie wyrzutnie rakiet zaopatrzonych w głowice atomowe. Natomiast Amerykanie uznali plany sowiecko-amerykańskie za bezpośrednio zagrażające bezpieczeństwu USA. W październik 1962r. amerykański prezydent John Kennedy postawił sowietom ultimatum tyczące się likwidacji instalacji rakietowych. W obliczu możliwości wybuch konfliktu światowego przywódca ZSRR Nikita Chruszczow zdecydował się spełnić żądania Amerykanów. 

Skutkiem kryzysu kubańskiego było zawrócenie sowieckich okrętów płynących na Kubę oraz deinstalacja wyrzutni rakietowych na Kubie. Natomiast Amerykanie wycofali swoje rakiety znajdujące się w Turcji, a zagrażające ZSRR.