Walery Sławek - biografia, życiorys

Walery Sławek to polski polityk, działacz niepodległościowy i pułkownik Wojska Polskiego. Był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej oraz organizacji paramilitarnych w Galicji. Urodził się 2 listopada 1879 roku w zubożałej rodzinie szlacheckiej herbu Prus we wsi Strutynka na Podolu. Edukację rozpoczął w gimnazjum w Niemirowie, a następnie ukończył Wyższą Szkołę Handlową w Warszawie. Był również słuchaczem uniwersytetu latającego. W 1900 roku wstąpił do PPS.

W czasie rewolucji w 1905 Walery Sławek należał do grupy czołowych konspirantów Organizacji Bojowej PPS. Był uczestnikiem wielu akcji bojowych, za co został uwięziony w Cytadeli Warszawskiej. Po rozłamie PPS-u znalazł się wraz z Piłsudskim we Frakcji Rewolucyjnej. Już w 1909 roku był aresztowany za działalność w Związku Walki Czynnej, z więzienia wyszedł po dwóch tygodniach.

W czasie I wojny światowej pomagał Piłsudskiemu w przygotowywaniu działań zbrojnych, był również oficerem brygady. W latach 1914–1915 był oficerem Legionów Polskich, w 1916–1917 działaczem w Polskiej Organizacji Wojskowej i Centralnym Komitecie Narodowym w Warszawie. Po 1918 roku był oficerem do zadań specjalnych, zatem prowadził działania zmierzające do przygotowania przewrotu majowego. Od 1928 roku był prezesem Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem (BBWR). 

Następnie Walery Sławek dostał się do parlamentu, był posłem i przewodniczącym polskiego koła BBWR. W latach 1930–1931 oraz 1935 był marszałkiem sejmu. Sławek pracował nad konstytucją kwietniową. Na Zjeździe Legionów przedstawił założenia nowej ustawy zasadniczej, która zakładała solidaryzm społeczny. Sławek popełnił samobójstwo o tej samej godzinie, w której nastąpił zgon Józefa Piłsudskiego. Jest postacią kontrowersyjną w historii Polski. Przez jednych jest postrzegany jako patriota, obywatel i działacz społeczny i niepodległościowy. Przeciwnicy sanacji zauważają jego fanatyczne oddanie się Piłsudskiemu, aż do chwili jego śmierci, niechęć wobec partii i demokracji.