Antoni Ponikowski - biografia, życiorys

Antoni Ponikowski to polski polityk, premier rządu po odzyskaniu niepodległości. Urodził się 29 maja 1878 roku w Siedlcach, zmarł 27 grudnia 1949 roku w Warszawie. Z zawodu był inżynierem, geodetą.

Przez pierwsze lata w wolnej Polsce pełnił urząd ministra wyznań, religii i oświecenia publicznego i tymczasowego premiera (luty-kwiecień 1918). Był twórcą polskiego szkolnictwa w Królestwie Polskim. W 1916 roku otrzymał tytuł profesora Politechniki Warszawskiej. W kolejnych latach został rektorem tej uczelni. 

Po 1925 roku objął funkcję prezesa Komitetu Muzeum Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie. W następnych okresie był prezesem Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej Kraju. Jako polski polityk wszedł w skład Rady Naczelnej Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji. W listopadzie 1930 roku został wybrany do sejmu, a pięć lat później zrezygnował z tej funkcji i wycofał się z życia politycznego. 

Od 1922 roku był premierem rządu fachowców, kierował Ministerstwem Sztuki i Kultury. Rząd Antoniego Ponikowskiego został sformowany w 1921 roku przez Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego po ustąpieniu Wincentego Witosa. Miał to być rząd bezpartyjny i fachowy.

Dymisja I rządu Antoniego Ponikowskiego spowodowana niemożnością przeforsowania własnej koncepcji włączenia ziemi wileńskiej do Polski. Drugi rząd Ponikowskiego utworzono w 1922 roku, istniał tylko trzy miesiące. 

Po wojnie Ponikowski został kierownikiem katedry miernictwa Politechniki Warszawskiej.