Jan Kucharzewski - biografia, życiorys

Jan Kucharzewski to polski polityk i premier w okresie 1917–1918. Urodził się 27 maja 1876 roku w Wysokiem Mazowieckiem, zmarł 4 lipca 1952 roku w Nowym Jorku. 

Ukończył prawo na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim. Następnie pracował jako adwokat. Był członkiem dwóch organizacji. ZET, czyli Związek Młodzieży Polskiej to konspiracyjna organizacja młodzieży akademickiej, która działa w trzech zaborach. Bratnia Pomoc była to podobna organizacja do ZET-u, miała na celu rozdzielenie pomocy socjalnej dla niezamożnych studentów poprzez stypendia. 

W czasie I wojny światowej przebywał w Szwajcarii, gdzie organizował się politycznie na rzecz kraju. W czerwcu 1917 roku powrócił do Warszawy i rozpoczął działania w Radzie Regencyjnej. Następnie pełnił urząd Prezydenta Ministrów. Zajmował się organizacją życia naukowego i publicystycznego kraju. Podczas II wojny światowej przebywał w USA, gdzie udzielał się politycznie na rzecz Polaków.

Był prezesem Polskiego Instytutu Naukowego w Nowym Jorku. Był członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego oraz Polskiej Akademii Umiejętności.

Premier Królestwa Polskiego został powołany przez Radę Regencyjną, zaraz 26 listopada po zablokowaniu przez Niemcy nominacji hrabiego Tarnowskiego. Przejął administrację od Komisji Przejściowej Tymczasowej Rady Stanu. 12 lutego 1918 roku rząd ogłosił dymisję, a jego miejsce zajęło prowizorium rządowe Antoniego Ponikowskiego.