Marian Langiewicz - biografia, życiorys

Marian Langiewicz to dyktator powstania styczniowego. Urodził się 5 sierpnia 1827 roku w Krotoszynie, zmarł 10 maja 1887 roku w Konstantynopolu.

Jest absolwentem gimnazjum w Trzemesznie. W 1860 roku wziął udział w wyprawie Garibaldiego na Sycylię, gdzie wykazał się odwagą i męstwem. Studiował we Wrocławiu, Pradze i Berlinie. W wojsku pruskim uzyskał stopień podporucznika.

Następnie wykładał wiedzę o artylerii na kursach szkoleniowych dla wojska w Paryżu. Wraz z Ludwikiem Mierosławskim organizował Szkołę Wojskową w Genui. Współpracował też z Komisją Zagraniczną KCN. W styczniu 1853 roku powrócił do Polski, został naczelnikiem sił zbrojnych woj. sandomierskiego.

Langiewicz sprowadzał do Polski broń z Niemiec i Belgii. Początkowo miał prowadzić wojska w Górach Świętokrzyskich. W obozie w Wąchocku gromadziło się wiele żołnierzy i cywilów. Założył tam kancelarię sztabową, drukarnię i fabrykę broni. Rosjanie rozpoczęli pościg za kampanią Langiewicza. Już w styczniu 1863 roku pod Nową Słupią Langiewicz popił Rosjan, zdobywając 8 dział i 1000 karabinów.

W Małogoszczy Langiewicz połączył siły idące z Mazowsza. W trzy miesiące później mianował siebie dyktatorem powstania. Po bitwie pod Chrobrzem i Grochowiskami przeszedł walczyć do ziemi galicyjskiej. Niestety, został aresztowany przez wojska austriackie. Był więziony przez dwa lata w twierdzy Josephstadt. Przebywał na emigracji w Szwajcarii i Anglii. Zmarł w Konstantynopolu 10 maja 1887 roku i tam też go pochowano.