Konwencja paryska (1972) - postanowienia

Konwencja paryska to właściwie dokument o „o ochronie światowego dziedzictwa kulturowego i naturalnego”. Konwencja została sporządzona w Paryżu dnia 16 listopada 1972 r. przez Konferencję Generalną Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury, umowa weszła w życie 17 grudnia 1975 r. W Polsce konwencja została przyjęta przez władze PRL-u 29 lutego 1976 r. 

Konwencja paryska jest środkiem mającym uniemożliwić niszczenie dziedzictwa kulturalnego i naturalnego. W ujęciu konwencji dziedzictwem kulturalnym są: zabytki architektoniczne, zabytki rzeźby i malarstwa, zabytki o charakterze archeologicznym, rzeczy mające wyjątkową wartość z historyczną stanowiącą materiał do nauki, badań. Ponadto do tego typu dziedzictwa zaliczają się przedmioty stanowiące wartość z punktu estetycznego, etnologicznego lub antropologicznego. Natomiast w ujęciu konwencji dziedzictwem naturalnym są pomniki przyrody,formacje geologiczne i fizjograficzne, miejsca stanowiące dom dla zagrożonych wyginięciem zwierzą, strefy będące siedliskiem dla zagrożonych zagładą gatunków roślin a także miejsca posiadające szczególną wartość dla nauki oraz odznaczające się wyjątkowym pięknem. 

Państwa akceptujące konwencję zobowiązują się do identyfikowania, chronienia, rewaloryzowania i konserwowania dziedzictwa kulturalnego i naturalnego. Aby zrealizować te wytyczne państwo zobowiązuje się do stworzenia odpowiednich służb, które miałyby zajmować się ochroną miejsc stanowiących wartość. Miejsca objęte ochroną konwencji stanowią dziedzictwo powszechne, w którego ochronie ma obowiązek współdziałać społeczność międzynarodowa. Konwencja paryska stworzyła także organ mający dopomagać państwom w realizacji wytycznych konwencji, a organem tym jest Międzynarodowy Komitet Ochrony Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Naturalnego. 

Organ ten nazywany jest także Komitetem Dziedzictwa Światowego". Państwa, które są stronami konwencji są zobowiązane do przedstawienia Komitetowi Dziedzictwa Światowego wykazu dóbr dziedzictwa kulturalnego i naturalnego znajdujących się na jego terytorium. Na podstawie takich wykazów ustala się "Listy dziedzictwa światowego" czyli wykaz dóbr dziedzictwa kulturalnego i dziedzictwa naturalnego stanowiących wartość dla całego świata. Do tego konwencja paryska utworzyła Fundusz Ochrony Światowego Dziedzictwa Kulturalnego i Naturalnego, który nazywany jest także Funduszem Dziedzictwa Światowego.