David Ben Gurion - biografia, życiorys

David Ben Gurion urodził się 16 października 1886 r. w Płońsku, który należał wtedy do Cesarstwa Rosyjskiego. Na początku swojego życia nazywał się Dawid Grün. Jego edukacja prowadzona była w hebrajskiej szkole założonej przez Avigdora Grüna, z zawodu prawnika, ojca Dawida. Avigdor Grün był liderem syjonistycznej organizacji Hovevei Zion. Gdy Dawid miał 11 lat zmarła jego matka Scheindel Grün. Dawid w 1904 r. został studentem prawa na Uniwersytecie Warszawskim, należał także do marksistowskiej partii Poalej Syjon. Rok później  podczas rewolucji rosyjskiej w 1905 r. został aresztowany. W 1906 r. wyemigrował do Palestyny, która była wtedy częścią Turcji. Na początku pobytu w Palestynie Dawid był zbieraczem owoców. W 1909r. przyczynił się do powstania organizacji samoobrony żydowskiej „Haszomer”. Podczas pobytu w Palestynie zmienił swoje nazwisko na Ben Gurion. W 1916 r. został deportowany z Palestyny przez Turków, powodem była działalność syjonistyczna Guriona. Wtedy David udał się do Stanów Zjednoczonych, gdzie przebywał w latach 1916-1917, poznał tam swoją przyszłą żonę Paulę Munweis. W 1918 r. wstąpił do armii brytyjskiej, zasilił 38 batalion, wchodząc w skład Legionu Żydowskiego, jako żołnierz wrócił do Palestyny. W 1919 r. założył socjalistyczno-syjonistyczną partię polityczną Achdut Ha-Avodah. W 1920 r. stał się członkiem Rady Głównej Światowej Organizacji Syjonistycznej. 

W latach 1921-1935 pełnił funkcję przewodniczącego organizacji Histadrut, która była związkiem zawodowym. W 1930 r. został przywódcą lewicowej partii Mapai. W 1935 r. stał się przewodniczącym prezydium syjonistycznej Agencji Żydowskiej w Palestynie. 14 maja 1948 r. utworzył Rząd Tymczasowy, stając się jego premierem, pełnił także funkcję ministra obrony narodowej, wtedy odczytał Deklarację Niepodległości państwa Izrael. 28 maja 1948r. nakazał utworzyć Siły Obronne Izraela, które miały być jedynymi siłami zbrojnymi w kraju. W 1949r. stał się premierem rządu powstałego już z wyborów parlamentarnych, był wybierany premierem w latach 1951, 1952, 1955, 1958, 1959 i 1961. 

W 1965 r. założył lewicową partię Rafi, czyn ten był reakcją na tzw. Aferę Levona, w tym samym roku dostał się do Knesetu – izraelskiego parlamentu – z ramienia swej nowopowstałej partii. W 1967r. partia Guriona, Rafi, weszła do koalicji rządu jedności narodowej wraz z Mapai i Achdut Ha-Avodah. W 1969r. Ben Gurion dostał się do parlamentu z ramienia Listy Narodowej. W 1970r. wycofał się z działalności politycznej. Zmarł 1 grudnia 1973r. w kibucu Sde Boker na Negewie. David Ben Gurion prowadził aktywne życie polityczne, już od lat młodzieńczych zaangażowany był w ruch syjonistyczny, na co wpływ miało wyniesione przez niego doświadczenie z rodziny, ojciec Guriona był również syjonistą. David miał wizję zaistnienia państwa żydowskiego w Palestynie, aby ją urzeczywistnić rozpoczął działalność polityczną, wspierał żydowską imigrację do Palestyny, był umiarkowanym syjonistą, przeciwstawiał się syjonizmowi rewizjonistycznemu, przyczynił się do ujednolicenia izraelskich sił zbrojnych wydając rozkaz konsolidacji wszystkich ugrupowań paramilitarnych. 

Ben Gurion był dobrym politykiem, wzbudzał zaufanie, co owocowało kilkakrotnym pełnieniem urzędu premiera. Dla Izraelczyków David Ben Gurion jest bohaterem narodowym, wzorem patriotyzmu, człowiekiem skutecznie walczącym o państwo żydowskie.