Jeremi Wiśniowiecki - biografia, życiorys

Jeremi Michał Korybut Wiśniowiecki przyszedł na świat 17 sierpnia 1612 roku w Łubniach. Był księciem na Wiśniowcu, Łubinach i Chorolu, a jednocześnie ojcem polskiego króla – Michała Korybuta Wiśniowieckiego.

Jako siedmiolatek został sierotą, a opiekę nad nim przejął stryj. Pierwotnie wyznawał prawosławie, uczył się w kolegium jezuitów. Był dziedzicem dóbr w województwie ruskim, wołyńskim i kijowskim.

Jeremi Wiśniowiecki posiadał własną armię, która składała się z 2000 do 6000 żołnierzy. Niezadowolenie chłopów z kolonizowania Zadnieprza tłumił krwawo. W 1633-1634 roku uczestniczył w wyprawie przeciw Rosji. Trzy lata później stłumił kozackie powstanie D. Huni. Był dowódcą wojsk koronnych. Dzięki niemu pod Otmachowem w 1644 roku  podczas sześcioletniej wojny z Tatarami, wojska hetmana Koniecpolskiego odniosły zwycięstwo.

Od roku 1646 był wojewodą ruskim. Sprawował także funkcję starosty Przemyskiego, Przasnyskiego, Nowotarskiego, Hadziackiego, Kaniowskiwgo. W 1648 roku, podczas powstania Chmielnickiego, został wybrany na regimentarza. Nie zważając na sprzeciw stronnictwa pokojowego, Jeremi Korybut Wiśniowiecki kontynuował wojnę z Kozakami. Dowodził obroną Zbaraża w 1649 roku. Natomiast dwa lata później przyczynił się do zwycięstwa nad Kozakami i Tatarami w bitwie pod Beresteczkiem.

W 1632 roku Jeremi Wiśniowiecki przeszedł na katolicyzm. Zdecydowanie przeciwna temu była jego matka, Raina Wiśniowiecka, która rzuciła nawet na syna klątwę. Jeremi Michał Korybut Wiśniowiecki zmarł prawdopodobnie w wyniku epidemii w obozie pod Pawołoczą 20 sierpnia 1651 roku.