Le Corbusier - biografia, życiorys

Le Corbusier, a właściwie Charles Eduard Jeanneret to szwajcarskiego pochodzenia malarz, rzeźbiarz i architekt działający na przełomie XIX i XX wieku.

Urodził się 6 października 1887 w miejscowości La Chaux-de-Fonds. Jego ojciec był zegarmistrzem, matka natomiast pianistką.

Jako młodzieniec Jeanneret pracował u stryja w zakładzie grawerskim, w latach 1900-1904 uczęszczał natomiast do szkoły artystycznej w swoim rodzinnym mieście i tam, za namową jednego z profesorów zaczął interesować się architekturą.

Dwa lata później powstał jego pierwszy projekt-była to willa ukończona w 1907 roku. W tym samym roku Jeanneret wyjechał w podróż do Włoch. Zwiedził między innymi Wenecję, Padwę, Bolonię, Florencję i Mediolan. Następnie udał się do Budapesztu i Wiednia, gdzie przez pół roku pracował dla Josefa Hofmanna.

W 1908 roku Jeanneret po raz pierwszy znalazł się w Paryżu, gdzie zatrudnił się w pracowni Auguste’a Perreta.

Dwa lata później odbył podróż do Niemiec, gdzie zapoznał się ze sztuką użytkową oraz pracował przez jakiś czas u Petera Behrensa (poznał tam również innego znanego architekta, Waltera Gropiusa).

Rok 1913 obfitował dla artysty w podróż po Europie (zwiedził po raz kolejny Włochy, a także Turcję i Grecję) oraz pierwszą wystawę swoich prac.

W roku 1917 Jeanneret osiadł na stałe w Paryżu i otworzył swoją własną pracownię. Od 1919 roku wydawał również czasopismo „Nowy Duch”, w którym publikował artykuły już pod pseudonimem Le Corbusier (zaczął go w pełni używać ok. trzy lata później).

W latach 1923-1940 prowadził wspólną pracownię ze swoim krewnym Pierre’em Jeanneretem.

1925 rok był przełomowy dl Le Corbusiere’a. Miała wtedy miejsce międzynarodowa wystawa w Paryżu, na której przedstawił on nowoczesny projekt domu (pawilonu), czym zyskał sobie uznanie otoczenia oraz popularność.

W 1926 roku wydał dzieło zatytułowane „Architektura epoki maszynowej”.

W roku 1928 miały miejsce kolejne podróże. Le Corbusier udał się między innymi do Niemiec, Rosji, a nawet Ameryki Południowej. W tym okresie został również współzałożycielem Międzynarodowych Kongresów Architektury (CIAM).

W 1930 roku Le Corbusier uzyskał obywatelstwo francuskie, zawarł również małżeństwo z Yvonne Gallis.

Podczas drugiej wojny światowej Le Corbusier nie zaprzestawał pracy, w 1943 roku opublikował słynną „Kartę Ateńską”, gdzie zawarł postulaty dotyczące nowoczesnego projektowania. W latach 1942-1943 został również wysłany z misją do Algierii. Pod koniec wojny natomiast założył organizację mającą na celu odbudowę Francji po wojnie (ASCORAL).

Po roku 1945 Le Corbusier nadal cieszył się popularnością, od 1947 roku był członkiem komitetu architektów przy ONZ.

Otrzymał wiele wyróżnień, między innymi tytuł komandora w 1952 roku, czy odznaczenie francuskiej Legii Honorowej w roku 1963.

Le Corbusier zmarł nagle 27 sierpnia 1965 roku w miejscowości Cap Martin.