Johann Sebastian Bach – biografia, życiorys

Johan Sebastian Bach urodził się 21 marca 1685 roku w Eisenach. Członkowie jego rodziny, z różnych pokoleń, byli bardzo utalentowani muzycznie. Wielu z nich grało na różnorakich instrumentach i parało się komponowaniem muzyki. Zazwyczaj utwory powstawały na użytek kościołów. Niemniej jednak, w obliczu tak wielu talentów, nie dziwi fakt, że Jan Sebastian był osobą tak wielce uzdolnioną i muzykalną.

Kiedy kompozytor miał dziewięć lat zmarła jego matka. Rok później (1695) odszedł ojciec Bacha osieracając go. Po śmierci rodziców opiekę nad nim przejął starszy brat. Był on organistą w pobliskim kościele, w Ohrdurf. W tej miejscowości Sebastian ukończył liceum i rozpoczął naukę gry na instrumentach, w tym na organach, których budowę poznał dogłębnie. Instrument kościelny często się psuł, a Jan Sebastian pomagał w jego naprawach. Po ukończeniu gimnazjum, muzyk rozpoczął kolejny etap edukacji. W liceum jego talent został dostrzeżony przez jednego z nauczycieli. Doradził on Johannowi (brat Bacha, który się nim zajmował), że chłopak musi wyjechać do Dolnej Saksonii i tam pobierać lekcje, gdyż w małej miejscowości jego talent się zmarnuje. Plan bardzo szybko został wcielony w życie i Jan Sebastian opuścił brata. Zamieszkał w Lüneburgu, gdzie śpiewał w kościelnym chórze. Dzięki temu miał zapewnione miejsce do spania i wyżywienie. Kiedy z powodów biologicznych (mutacja głosu) nie mógł już śpiewać, zaczął grać w orkiestrze. Po ukończeniu nauki w tamtejszej szkole, w roku 1703, wstąpił do kapeli na dworze księcia Johana. Co za tym idzie zamieszkał w Weimarze. Po kilku miesiącach opuścił orkiestrę, aby ponownie zostać organistą kościelnym i wychowawcą chóru. Jego praca spotkała się z krytyką. Bach zbytnio improwizował, jak na rodzaj granej muzyki nie powinno przystawać. Jego utwory były trudne do interpretacji i bardzo skomplikowane. Nie korespondowały z treścią nabożeństw.

W roku 1707 zaczął nowy etap w swoim życiu. Podjął  pracę w kościele św. Błażeja w małej miejscowości Mühlhausen, a także poślubił Marię Barbarę. Uroczystość odbyła się 17 października. Po roku Bach wraz z żoną wyjechali do Weimaru, gdzie po raz drugi Jan Sebastian otrzymał posadę na dworze, który wcześniej opuścił. Tym razem pełnił funkcję organisty. Co najważniejsze mógł realizować swoje pomysły. Dawał koncerty razem z dworską kapelą i komponował. Od roku 1714 pełnił funkcje koncertmistrza. Trzy lata później Bach wyjechał do Drezna. Do Weimaru kompozytor powrócił jeszcze w tym samym roku. Nie pozostał na dworze długo. Starał się o posadę nadwornego kompozytora. Nie udało mu się osiągnąć celu, dlatego jeszcze przed końcem roku, Bach z rodziną opuścił dwór. Swoje aspiracje spełnił na dworze Leopolda Köthen. Kompozytor mógł tworzyć muzykę, która wypływała z jego serca. Był praktycznie niczym nieskrępowany. Wydawać by się mogło, że Bachowie odnaleźli swoje miejsce na ziemi. Niedługo jednak cieszyli się swoim szczęściem. W roku 1720 zmarła Barbara. Jan Sebastian nie żył długo, jako wdowiec. Ożenił się po raz drugi w roku następnym z Anną Magdaleną Wilcke.

Choć na dworze Leopolda życie Bacha było stosunkowo przyjemne, podjął on decyzję o zmianie miejsca zatrudnienia i przeprowadzce do Hamburga. Nie udało mu się jednak otrzymać stanowiska, o które się tam starał. Nie przestał szukać innego zatrudnienia. W roku 1723 przyjął posadę organisty w Lipsku, w kościele św. Tomasza. Sześć lat później objął funkcję dyrektora Collegium Musicum.

W roku 1749 Bach podupadł na zdrowiu. Jego wzrok uległ pogorszeniu. Przyczyną takiego stanu rzeczy była zaćma, która coraz bardziej się nasilała. Kompozytor poddał się operacji, ale zamiast poprawy przyniosła ona pogorszenie stanu zdrowia. Jan Sebastian Bach zmarł 28 lipca 1750 roku w Lipsku, na skutek infekcji.

Jan Sebastian Bach skomponował wiele utworów, z których nie wszystkie się zachowały. Był autorem, między innymi, „Pasji według św. Mateusza”, „Pasji według św. Jana”, „Wielkiej mszy h-moll”, „Mgnificat”, a także wielu sonat, suit czy koncertów brandenburskich.